Dekentje in de winter

Voor een dagje mantelzorg ging ik gister op weg en het leek me een goed idee om wat eerder van huis te gaan. Want ik wist nog wel een binnenweggetje wat ik graag in bevroren toestand wilde zien. Achter me de stad waar ik vandaan kwam, vóór me de stad waar ik naar toe moest en daartussen dit weggetje. Ik denk dat ik ongeveer vier keer moest stoppen (van mezelf): zò mooi was het!

De foto’s lijken misschien wat op elkaar maar het verschil in licht vind ik dan zo mooi en dan wil ik ze allebei graag laten zien. De ganzen vlogen over me heen, luid gakkend en het was zo’n moment van intens genieten. Maar ja, ik was wèl op weg naar een medische afspraak dus de geniet-momenten kunnen geen uren duren. Ik liep weer terug naar de auto. En daar zag ik  mijn gebreide dekentje wat ik maakte làng voor de gebreide-deken mode. Ik had bollen wol gekocht, maar bij nader inzien had ik geen zin meer in een trui en daarom had ik bedacht dat ik iets wilde breien wat zo simpel mogelijk was. Ik breide van elke bol drie blokken en met afstekend garen naaide ik die aan elkaar, de ribbels afwisselend staand en liggend. Niet zo exotisch als de dekens die nu gehaakt en gebreid worden, maar eenvoudig en toch een mooi effect. In koude tijden wil ik altijd een dekentje in de auto hebben liggen (voor je weet maar nooit) en nu lag dit dekentje op de achterbank. Ik hing het even aan het hek op de plek waar ik stond, en reed toen weer verder. Een drukke dag. Mantelzorg. Een mooie taak. Als een warm dekentje voor iemand mogen zorgen.