Demonstratie ijzerproduktie
IJzerertsen zijn in Nederland al sinds het begin van de jaartelling gebruikt voor de produktie 
van ijzer. Ze werden gewonnen in de vorm van klapperstenen en moerasijzererts. Sporen van die ijzerproduktie uit de Romeinse tijd en in de vroege Middeleeuwen zijn nu nog terug te vinden in het landschap. Een paar jaar geleden zijn bij opgravingen op de Veluwe drie ijzerovens gevonden in een nederzetting uit de 2e eeuw.
Die uitleg kregen we tijdens Open Monumentendag op een plek waar 
de archeologie-vereniging een informatie- en demonstratie-plekje had ingericht. We leerden dat een ijzeroven gebouwd wordt van leem en dat voor het stoken veel houtskool nodig is. We zagen foto’s van grote kuilen op de heide waaruit de klapperstenen gewonnen werden. En we kregen een mandje met klapperstenen te zien en een hele uitleg erbij. Intussen was een jonge vrouw in bijpassende kleding bezig met een demonstratie en toen die klaar was kon ik haar zonder publiek fotograferen. Iemand wees me op haar schoenen, die ze zelf maakte.
En ik wijs ook nog ergens op: op een klein borduurwerkje wat ik meenam. Het ligt bovenop een mandje met klapperstenen. We hadden 
dit jaar maar tijd voor het bezoeken van één lokatie van de Open Monumentendag, want we gingen ook nog naar een begrafenis van een oudere meneer. Zo werden we nog extra bepaald bij het voorbij-gaan van tijden. Ambachten, produkties, leefwijzen, grondstoffen. Sporen van nederzettingen van tweeduizend jaar geleden. Maar het ging en gaat telkens voorbij. IJzer en steen. Mensen. Mooie mensen. Levens. Om in een lijstje te bewaren. Maar ook dat gaat voorbij.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
