Didaktiek van het handwerken

In de negentiger jaren was ik de blijde moeder van een dochtertje maar had ik tegelijkertijd verdriet omdat zij op school niets meer leerde met handwerken. Het vak bestond niet eens meer. Daar liet ik het niet bij zitten dus leerde ik haar zelf de basis-beginselen aan. Heerlijke uren waar ik met veel voldoening aan terugdenk! M’n dochter mocht al haar vriendinnetjes uitnodigen om mee te doen en zo hadden we een handwerk-clubje. Elke week een middag volop handwerkplezier met zeven- tot tienjarige meisjes! Ik leerde ze breien en haken en koordjes draaien en vooral borduren: dat laatste sloeg het meeste aan. In het afgelegen dorp waar we woonden had ik nergens toegang tot boeken of tijdschriften en die waren er ook niet zo volop als nu, en internet bestond nog niet. Dus verzon ik zelf een merklap. De grote merklap op de foto was mijn zelf-samengestelde voorbeeld en daaruit mochten de meisjes randjes kiezen die ze na wilden maken op hun eigen merklap. Ik had het er zo druk mee dat ik een andere moeder vroeg of zij de groene rand wilde naaien als er een merklapje af was.

Nog een herinnering, iets korter geleden. Een week geleden was ik bij mijn moeder (‘op leeftijd’) op bezoek en die vertelde dat zij iets had gevonden waar ik misschien wel belangstelling voor had. Het is een “Didaktiek van het Handwerken” uit 1967. Nou en of ik die graag wil hebben! Ik wist van het bestaan van deze Didaktiek af, die door mijn tante vroeger was samengesteld. Nu had ik hem! Hij is schitterend om te lezen en ik wil er beslist iets mee doen. Maar hoe zou ik dat aanpakken?

En toen ging ik (gisteren) naar de Handwerkbeurs. Al bij één van de eerste stands waar ik langsliep had ik dat bingo-gevoel: dit zou het wel eens kunnen zijn! Ik stond voor een stand die zichzelf presenteerde als “De digitale handwerkjuf“. Ik maakte een praatje en hoorde dat zij zich ten doel stellen om al die (bijna) vergeten handwerktechnieken te beschrijven en te bewaren voor volgende generaties. Nu is daar volop belangstelling voor. Het was zo’n leuke mevrouw die me dit vertelde, ècht zo’n vakvrouw met heel veel liefde voor en kennis van het handwerken. Nu kon ik mijn vraag stellen: Kunnen zij nog iets met een oude Didaktiek van het Handwerken uit de zestiger jaren? Ja zeker! Ik werd blij van dit gesprek (en had er later zelfs nog een paar) en doe bij deze de toezegging: jullie horen er nog meer van.