Draaiend gebreid

Sommige boeken komen met acht of met zestien tegelijk in een collage terecht nadat ze in m’n shop zijn gezet, en andere boeken krijgen de volle aandacht. In het begin van mijn boeken-toevoegerij deed ik het vaak op de aandacht-manier: dan vond ik het leuk om er een bijpassende foto bij te hebben en er een stukje over te schrijven. Maar na een tijdje merkte ik dat dat niet meer vol te houden was: teveel boeken! Maar nu nog eens op de oude manier: één boek wat mooi past bij de foto’s, die ik twee weken geleden op Texel maakte.

Ik hou ervan om wat handwerkjes mee te nemen en dan kijk ik wel of ik ze wel of niet kan gebruiken. En ik heb er ook geen probleem mee als een  handwerkje nat wordt. Dat droogt wel weer. Het is gewoon spelen! De auteur van het boek Knitting Lace (in het Nederlands zeggen we: Kunstbreiwerk) heeft dezelfde benadering: niet te moeilijk doen! Ze verzekert in de inleiding dat het niet moeilijk is en dat je er echt wel uitkomt als je het patroon volgt.

Deze week had ik twee keer mailcontact met mensen die een tijdschrift voor Kunstbreiwerk bestelden (dat zijn bijna altijd Burda’s). Het zijn vaak ouderen die zo’n tijdschrift bestellen, of jongeren die het voor hun tante of oma kopen. Om hen daarmee van dienst te zijn, zodat ze hun mooie hobby verder kunnen uitoefenen. Door het mailtje van deze week kwam ik op de gedachte dat die jongeren misschien hun tante of oma misschien óók van dienst kunnen zijn door misschien eens een paar foto’s te maken van de prachtige kleedjes die zij gebreid hebben. Via zo’n foto wordt er ook aandacht en waardering gecommuniceerd, en dat verdienen de maaksters van dit soort Knitted Lace of Kunstbreiwerk wel!

Mijn oude kleedje (wat ik nu ook in m’n shop plaats) was maar een ‘gewoontje’. Maar die draaiende beweging dìe zat er goed in!
Dus als je wel eens ergens een oud kleedje tegenkomt en je vraagt je af of het gehaakt is of gebreid, dan kun je aan die draaiende beweging zien dat het gebreid is, want dat is vaak wel kenmerkend.