Drie zagende zussen

Mijn oudste zus kwam mij (middelste zus) ophalen en samen reden we naar jongste zus, die een dagje vrij had genomen. Als je niet af en toe wat afspreekt, komt er nooit wat van. Eerst gingen we zitten haken en bijpraten. We keken uit op een oude kersenboom die allang niet meer mooi was. M’n jongste zus wilde hem weg en had de onderste takken al afgezaagd. Oudste zus had de koffie op en vroeg om een ladder. Zo kende ik haar weer: altijd in beweging en dol op in bomen klimmen! Ze kon vroeger al klimmen en klauteren als de beste en liet mij vanaf de grond vol bewondering naar boven staren. Nu klom ze met de zaag in de hand omhoog en samen hadden we plezier om de takken die naar beneden vielen. Terwijl m’n zus hoog in de boom bezig was met zagen, wilde ik onderaan de boom een mooi stilleven maken van de stola’s die we aan het haken waren. Maar daar had ik geen ruimte voor. Telkens werd ernaar me geroepen dat ik opzij moest gaan. Dus je moet me maar geloven dat er nòg twee stola’s waren, die nog binnen lagen.
Hoe houden we onze stola’s nu uit elkaar? Want m’n zus en ik gebruikten dezelfde Wibra-wol en ook hetzelfde patroon dus onze stola’s lijken ook precies op elkaar. Op de foto is het antwoord miniem te zien: een klein merkje met ‘handgemaakt’ bovenaan in het midden. “Die merkjes wil ik ook!” riep ik gelijk toen m’n zus haar opgenaaide merkje liet zien. Ik zou er een paar van haar krijgen. Maar toen reden we ’s avonds alweer bijna weg en dacht ik er pas weer aan. Te laat om nog weer naar binnen te lopen. Voor een volgende keer dan maar. Maar misschien hebben jullie intussen wat aan de tip: deze merkjes zijn kennelijk op de markt te koop (zei m’n zus).
Want ‘Handgemaakt’: dat mag gezien worden!
En ‘Afgezaagd’: dat is dit blogje niet toch?