Er zijn veel manieren om de schoonheid van bloemen nog wat langer vast te houden. Eén van die manieren is om ze te borduren. En een andere manier is om ze te drogen. Ik ben een droogbloemenmens en dat komt denk ik uit de zeventiger jaren, toen iedereen z’n bloemen na de bloei omgekeerd aan het plafond hing om ze op die manier nog wat langer te bewaren. 
Lang geleden hadden wij Alliums in de tuin, hele grote mooie paarse. Die krijgen na de bloei stevige zaaddozen op langgerekte stelen en die vond ik ook decoratief. Dus haalde ik ze naar binnen en legde ze bovenop een kast. En daar lagen ze denk ik meer dan tien jaar. Durf ik dit wel te schrijven? Méér dan tien jaar. Af en toe kreeg ik er een opmerking over dat het tijd was om ze weg te doen maar ik vond ze mooi en liet ze liggen. De kast is zo hoog dat je er niet bovenop kunt kijken dus je kunt niet zien hoeveel stof erop ligt. Dat zag ik wèl toen ik op een krukje ging staan om deze foto te maken. Hoog tijd voor een schoonmaakbeurt. Ik heb de droogbloemen er nu af gehaald en als ik die bovenste foto zie dan vind ik zelf ook wel dat het tijd was. Maar als je de foto hieronder ziet: dan is het gelijk aan mijn kant! We lieten een tijdje geleden dakramen plaatsen en daar viel het avondlicht na een paar fikse buien ineens zò mooi door naar binnen! Het was goud, puur goud! En ik trof nèt dat ene moment dat m’n droogbloemen in lichterlaaie stonden: zo mooi!
Wil je reageren?