Duizend gedachten na een begrafenis

Hoe vat je duizend indrukken in één blogje? Dat kan ik niet en hoeft ook niet. Duizend woorden en duizend gedachten en dat allemaal op één dag. Een dag waarop mijn schoonmoeder werd begraven. Iets meer dan duizend maanden had ze geleefd en nu was haar leven op deze aarde voorbij. Vier jaar geleden werd ze weduwe en toen mijn schoonvader begraven was waren mijn man en ik moe. We boekten een lastminute-reis en reden weg. We gingen naar de Eiffel en daar was het geen mooi weer. Maar we maakten wel wat wandelingen en ik herinner me een keer dat we bovenop een berg waren waar ik mijn oude lappendekens wilde fotograferen. Er kwam een enorme bui aan. Dat levert geen ontspannen vakantiesfeer, maar wel mooie foto’s.

Gister was het ook niet zulk mooi weer, maar we hadden er geen last van. De familie ontmoette elkaar in het gebouw in Z. waar de moeder was overleden. Wat mooi als alles stijlvol en volgens afspraak en rustig kan verlopen. We reden achter de rouwauto aan, terug naar het dorp B. Het dorp waar ze zo lang gewoond heeft en waar veel mensen haar kenden.

De rouwauto reed over de nieuwe brug. Mijn man reed als oudste zoon als eerste erachteraan. Van de duizend gedachten verwoord ik er nu één: Ik keek naar rechts en zag de oude brug liggen. Die waren we de afgelopen weken steeds overgegaan toen we haar bezochten. Twee bruggen liggen hier vlakbij elkaar over de IJssel. Mijn schoonmoeder, opgegroeid in Overijssel, werd nu teruggebracht naar de plek waar ook haar man begraven werd. We brachten haar over-de-IJssel. En terwijl wij steeds (komende vanaf A) de oude brug hadden gebruikt, werd zij nu over de nieuwe brug gereden.

(Foto vanaf de nieuwe brug; in de verte zie je de oude brug liggen)

We waren pas om negen uur ’s avonds thuis en nu probeer ik in de ochtend van een nieuwe dag een paar van die indrukken weer te geven. Ik moet ze eerst nog zelf wat tot rust laten komen voor ik erover kan schrijven. En ach, één indruk is ook wel genoeg. Ik wil graag vertellen dat het goed was. Er waren veel mooie woorden en goede momenten. We zongen mooie liederen in de kerk. We waren samen als familie en gingen na afloop nog uit eten. Die ene indruk is: na een leven van iets meer dan duizend maanden beleefden we een afsluitende dag met vele indrukken. En laat ik mijn oude patchworkkleed met duizend kleuren nog eens zien.