Een boekenlegger heeft een tot-hier functie

Een boekenlegger heeft een tot-hier boodschap. Je klapt het boek dicht; het is tijd om eten te koken of om naar bed te gaan. Tot hier, volgende keer verder.
Spullen opruimen heeft ook iets tot-hierderigs. Tot-hier mag iets in de kamer staan of liggen, en nu gaat het weg of in de spullendoos. Of naar buiten.
Ik had de afgelopen maanden wat natuursteen (uit m’n ouderlijk huis) in m’n kamer liggen. Het waren de restjes van een vorige-vloer. Blij dat ik ze niet heb weggegooid, want ze zijn wel decoratief. Maar nu moeten ze maar naar buiten.
Een echte begin-januari-foto, vind ik. Net als bij dat gekke broccoli-blogje vraag ik me bij dit soort stukjes af: zouden m’n lezers het merken als ik ’s morgens weinig tijd heb? Als ik gewoon een foto pak (die ik een paar dagen geleden maakte) en zonder al te veel inhoud even wat klets?

Ik ga de januari-wind om m’n oren horen waaien: tijd om te stoppen (met schrijven) en naar buiten te stappen! Tot hier en tot later!