Een knuffeltje op de hoogvlakte

We reden nog een route over een hoogvlakte: De Sognefjellet. De Sognefjellet National Tourist Route slingert tussen fjord en vallei, tussen ruige bergtoppen waar de sneeuw heel lang blijft liggen, langs bergmeren die deels nog bevroren zijn. Misschien zijn die bergmeren nu wel smaragdgroen, zoals op sommige foto’s (van anderen) te zien is, maar toen wij er waren was het freezing cold. We zijn hier op de hoogste bergpas van Noord Europa en zijn helemaal onder de indruk.

Lange tijd was deze route een belangrijke handelsroute. Van de kust en fjorden in het westen werd zout en vis over de bergen vervoerd. En in tegengestelde richting, vanuit het oosten, werd leer, boter en teer vervoerd. Het reizen op deze hoge bergen was vroeger niet ongevaarlijk. Pas in 1938 kwam er een weg voor gemotoriseerd verkeer. En die weg is nu een toeristenweg. Wij vervoerden onze eigen spulletjes voor een paar mooie weken in dit fascinerende land. En daarbij zit ook een klein beertje….

Het is een klein knuffelbeertje, misschien wel het makkelijkst te maken van alle knuffelbeertjes. Ik maakte het ruim dertig jaar geleden, en omdat ik het laatst ergens voor nodig had, hing het thuis nog op m’n prikbord. Ik besloot het mee te nemen. En hier, op die heel hoge bergpas, kwam beertje uit de tas. Ook even kijken!

Het was ijzig koud. Het miezerde, m’n vingers bevroren al na een paar minuten. Maar ik heb intens genoten, samen met het ijs-beertje. En met mijn lief, van wie ik een echte knuffel kreeg. Wat was dìt prachtig om samen te zien en te beleven!