Een leven in foto’s

Een leven in foto’s. Geboren op een boerderijtje ergens in Overijssel, lopend naar de School met de Bijbel, later getrouwd en een gezin. Gezinsfoto’s, vakantiefoto’s, familiefoto’s, foto’s van uitstapjes en hoogtepunten. Allemaal in die oude fotoboeken. Gister kwamen de broer en zussen van m’n man bij ons om de foto’s te verdelen. Twee grote dozen vol met fotoboeken waren eerst aan elkaar doorgegeven geweest en iedereen had ze bekeken. En iedereen had kunnen aangeven waar hij of zij belangstelling voor had. En nu: een mooie middag met elkaar. Al die foto’s uit de boeken gehaald, op stapeltjes gelegd. Erover gepraat, herinneringen gedeeld. Waardevol, ontdekkend, verrijkend. Nog weer een stapje verder in het afscheidsproces. Nu staan die foto’s niet meer ergens op zolder, maar worden ze geïntegreerd in ieders persoonlijke geschiedenis. Foto’s van vorige generaties worden weer doorgegeven aan volgende generaties. En ook het merklapje uit 1942. Elf jaar was ze, toen ze dat maakte. Ze groeide op, en leerde nog veel meer bij op gebied van naaien en breien en borduren. Ze werd moeder en maakte van alles zelf. Later werd ze mijn schoonmoeder. En het was verrijkend om nog eens kennis te nemen van haar leven, via die oude fotoboeken.
Het oude merklapje heb ik gekregen. Ik vind het een mooie herinnering aan het leven van mijn schoonmoeder.