Een middagje mee hooien

Overal zie je boeren op het land hard werken om het hooi nog een paar keer op te schudden om te drogen. Dat gebeurt meestal met grote machines, maar voor kleine percelen, die bijvoorbeeld van Natuurmonumenten zijn, zijn de oude trekkers van vroeger beter. Eén van onze vrienden heeft zo’n oude trekker en wordt elk jaar gevraagd om een paar kleine percelen te hooien. Vandaag mochten wij mee het land op!

We hadden het er al langer over gehad dat het zo leuk zou zijn als het een keer zou uitwerken en zo top dat het nu lukte! De hele sfeer op het land, de warmte, het geronk van de trekker en de geur van drogend gras: zò leuk om mee te maken!

Het ideetje dat wij een keer mee zouden gaan, ontstond een paar jaar geleden, toen de vriendin vertelde dat zij vaak een mandje met koffie gaat brengen als haar man op het land aan het werk is. Dat stelde ik me heel idyllisch voor, en daarom nam ik een popje mee naar het land. Zo zouden wij er dan ongeveer uitzien, in een landelijke bloemetjesjurk! In werkelijkheid hadden we gewoon luchtige zomerkleren aan, maar het idee was leuk. En dit meemaken nog leuker!

Ik heb zojuist een laatste blogje met ’textielkaarten’ geplaatst. Veel van die kaarten tonen het leven hoe het vroeger was. Veel klederdracht is nog lang gedragen in de vissersdorpen en in agrarische gebieden. Al die kaarten geven weer hoe de mensen eruit zagen in het dagelijks leven van toen. Met onze vrienden hadden we het erover dat het eigenlijk nog maar zo kort geleden is. De trekker waar ik vanmiddag op mocht zitten is gemaakt in 1975 en was voor dìe tijd een prachtige en innovatieve machine. Zo kort geleden nog maar. De ontwikkelingen zijn zo snel gegaan. Oude boeken en kaarten met foto’s van vroeger houden de herinnering vast, en ik heb nu heel veel van die foto’s gezien en laten zien. Maar om nu eens een keer zèlf zo op het land  en een stukje op zo’n trekker te mogen rijden gaf mij nu ook een gevòel bij dat leven van toen.