In de zeventiger jaren zag ik zò vaak plaatjes van filet-haakwerk (ik denk in die oude Durable-boekjes, die nu weer zo populair zijn), dat ik het ook eens wilde uitproberen. Ik koos een roos-motief en haakte hokjes waar op het patroon een hokje stond, en drie stokjes waar in het patroon het hokje dicht was. Zo moeilijk was dat nou ook weer niet. Maar ik was nog maar zestien en dan is zo’n kussen toch wel een hele opgave. Dus ik was trots toen het af was en bewaarde het kussen m’n hele leven. Ik heb er al eens eerder over geblogd, hier bijvoorbeeld.
Een paar dagen geleden liet iemand me een modern haakboekje zien en daar stond precies zo’n zelfde roos-motief in. De oude ideeën en patronen worden weer opnieuw toegepast.
Wil je reageren?