Er stond een stoel voor me klaar

Er stond een stoeltje voor me klaar! Zo heb ik het tenminste maar opgevat. Ik zag het stoeltje staan toen ik de auto gisteren parkeerde bovenaan een rivierdijk. Ik verheugde me op een uurtje bijkomen op een plekje waar ik dit jaar bijzonder op gesteld ben geraakt. Dit jaar moet ik een serie lange tandartsbehandelingen ondergaan in een andere provincie en gister duurde het drie uur. Dat is lang en intensief maar uiteindelijk komt dan toch het moment waarop je weer naar buiten mag. Vooral dat laatste uur in de stoel lig ik me daarop te verheugen want van vorige keren weet ik hoe heerlijk dat dan is: bijkomen op een mooi plekje waar je even tot rust kan komen voor je weer de snelweg op moet. En nu stond daar dit stoeltje! Bij nadere inspectie bleek het toch niet zo geschikt meer te zijn om op te zitten, maar ik vond het ook fijn om even wat te  fotograferen. Dat is ook ontspannend. De kaardebollen achter het prikkeldraad waren een pláátje, en m’n dekentje hing ik nog eens op om te laten zien hoe ik de rand erom naaide. Ik kocht het dekentje op een rommelmarkt in onafgewerkte staat. Kennelijk had iemand allerlei restjes Sudanwol willen opmaken. Dat is vrij dikke wol (niet echt geschikt voor haken) en aan de uiteinden krijg je dan een overaad aan knoopjes en losse draadjes. De ruimte om ze netjes weg te werken is er dan niet en zo zal dat project uiteindelijk wel met een zucht naar de rommelmarkt zijn gegaan. Ik wist ook eerst een tijdje niet goed wat ik ermee moest totdat ik vorig jaar het idee kreeg: ik naai er een rand omheen. In  dit blogje schreef ik eerder over deze afwerkrand. Als je deze toepassing ook eens wil doen geef ik graag nog twee tips: gebruik stof die iets stretcht. Dat maakt het een stuk makkelijker om de rand er mooi op te krijgen. En maak de rand ook breed genoeg zodat alle onafgewerkte draadjes eronder kunnen. Stretch en ruimte, dat was ook wat ik daar op dat mooie plekje ervaarde.