Expositie kantklosleven van Riet Croonen

In het Kijk-en Luistermuseum in Bennekom is een schitterende expositie die vooral voor kantklos-liefhebbers zeer de moeite waard is om naar toe te gaan. Ik ben er vanmiddag geweest en schrijf zo snel mogelijk mijn stukje hierover, om nog zoveel mogelijk handwerkliefhebbers op een idee te brengen. Want de expostie duurt nog tot 16 april, dus nog twee weken de tijd om ernaar toe te gaan. De moeite waard!
Een paar weken geleden publiceerde ik een foto van een mand met buitenlandse kantklosjes van Yvonne, en daarna kreeg ik een mailtje van een Riet Croonen. “Ik heb ook zo’n verzameling, schreef ze, en die zijn op dit moment tentoongesteld in Bennekom, kom je een keer kijken?” Dat wilde ik wel, en vanmiddag was een goed moment. Ik ontmoette de kunstenares ook zelf en van haar kreeg ik een persoonlijke rondleiding.

Soms heb je dat, dat je ergens binnenkomt en je bent gewoon perplex van zoveel mooie dingen om naar te kijken. Dat had ik bij deze tentoonstelling. De tentoonstelling is zò mooi ingericht en de kant komt prachtig tot haar recht. Het topstuk is een pronkrol van ruim 16 meter waarop Riet haar kantleven van 38 jaar heeft weergegeven. Dit is heel mooi en vakkundig gedaan. Werkstukken van heel veel verschillende kantsoorten heeft ze hierin verwerkt.
Op de kleine foto is een eigen ontwerp te zien in Belgische naaldkant. Elke cirkel is op een andere manier opgevuld!

En er liggen ook dertig waaiers in naald en kloskant. Deze zijn heel verschillend. Telkens is een gekregen of gevonden of gekocht waaierskelet het uitgangspunt voor een bijpassend ontwerp. Ik fotografeerde haar allereerste waaier, in geparelde Rosalie. Het ontwerp hiervan was van zuster Judith en het bevat 190 met de hand gemaakte pareltjes. Ook de naam van Zus Boelaerts werd af en toe genoemd. Riet heeft van beide fenomenen in de kantkloswereld les gehad, maar volgens mij hoort zij zelf nu ook bij de groten in het kantklossen.

Riets vaste hand van werken viel op en ze werd uitgedaagd om ook te gaan kalligraferen. Ze volgde lessen bij bekende kalligrafen en leerde ook werken met bladgoud. In de expositie zijn verschillende mooie voorbeelden te zien van haar kalligrafie-werk.

Op deze foto is het begin van de pronkrol te zien, met daaronder bomen in de vier jaargetijden. En nu is dan ‘het jaargetijde van de uitstapjes’ weer begonnen: heerlijk om er weer op uit te trekken en naar één van onze mooie musea te gaan. Ook de vaste collectie van het Kijk- en Luistermuseum is de moeite waard; foto’s daarvan komen een andere keer, nu eerst deze foto’s om nog zoveel mogelijk mensen op een idee brengen. Ik heb ook nog een foto van mij en Riet samen aan een tafeltje in het gezellige restaurant, maar één foto per dag van mij op m’n blog is wel genoeg, dacht ik zo. Geïnteresseerden in het kantklossen kunnen zelf ook wel zo’n foto maken, want Riet is heel hartelijk en wil graag vertellen over haar werk en ze is tijdens deze expositie vaak aanwezig om uitleg te geven. Het museum is alleen ’s middags open en wie weet tref je haar dan wel. Een citaat van haar tot slot: “Ik kan geen dag zonder kantklossen, ik moet elke dag iets gedaan hebben.” En wij als bezoekers zijn bevoorrecht dat we het resultaten van zoveel jaren kantklossen mogen bewonderen.

Tenslotte nog een opmerking over de glazen bol die op het tafeltje staat met het gekantkloste tafelkleed: zulke lace-makers-lamps werden vroeger veel gebruikt bij de thuisarbeid. Achter de bol stond een kaars of olielamp en door het water werd dit licht versterkt, waardoor men ’s avonds langer door kon gaan met klossen. Op de eerste foto zie je goed wat een effect de bolling van het glas heeft op de werking van het licht.
En na dit lange verslag ga ik ook nog maar even een toepasselijk boek aanprijzen: Kantklosplezier. Omdat dat het een mooi woord is om mee te besluiten.