Op verjaardagen haal ik altijd ons oude Libelle-servies tevoorschijn. Al vanaf het begin van ons huwelijk doet dat dienst op zon- en feestdagen. De botanische tekeningen zijn van Marjolein Bastin, die al tientallen jaren beroemd is om haar vele tekeningen die op allerlei manieren worden toegepast. Vooral op dit langjarige servies doen ze het goed en ik denk dat er wel wat leeftijdsgenoten zijn die dit servies herkennen. Mijn bloemenslingertje maakte ik uit een lege vlaaidoos van de supermarkt. Ineens zag ik hoe leuk het was dat het karton van die doos aan één kant geel was en aan de andere kant wit. Dat werd dit leuke slingertje. De bloemetjes haakte ik snel en makkelijk aan elkaar te haken: een leuk werkje.
In voorbereiding op de verjaardag van mijn man liep ik nu weer in de supermark en dacht na over een traktatie. Ineens kreeg ik een idee en ging op zoek naar de monchou. Zou het nog bestaan? Ja, ik kon het nog kopen. Nu staat er een monchou-taart in de koelkast op te stijven, in afwachting van de visite. Met veel uithalen van verbazing heb ik die taart 
zojuist in elkaar geflanst. Ik ben verbaasd dat we vroeger zòveel vet en suiker tot ons namen! Aten we dat echt op? Voor één keer vind ik het vandaag wel grappig om nog eens zo’n taart te maken, maar daarna gooi ik dat ‘recept’ weg. Sommige tradities zijn leuk (zoals dit servies), andere minder. Ook een oud kinderliedje is bij ons traditie en vandaag zing ik het weer: “Verjaardag is een fijne dag, en wij vieren samen feest!”
