Fietsen in groene bossen en door open landschap

Een week was ik in een vakantiehuisje, waar mijn zus en zwager eerst nog een tijdje hadden gewoond. Na hun vertrek (misschien zie ik ze wel nooit meer, zo voelde het) kon ik nog een week in het huisje. Eerst maar eens fietsen. Zo mooi hier! Daar kom je van tot rust. Eindeloze fietspaden.

De volgende dag wilde ik eens een groot rondje proberen. Toen ik op het verste punt was, zag ik dat ik nu niet ver meer was van de kastelen Gunterstein en Nijenrode. Daar heb ik altijd al eens een kijkje willen nemen. Zou ik dat ook nog kunnen halen? Het was nog wel een eindje, maar na een tijdje trappen kwam ik in Breukelen.

Maar toen keek ik naar de lucht en besloot ik gelijk om te keren. Te laat: ik kreeg een stortbui over me heen.

Weer een dag later fietste ik naar Hilversum. Een bloglezeres had me uitgenodigd om een kopje koffie te drinken. Maar net toen ik bij haar was, begon het weer te regenen. Gauw weer terug naar het huisje.

Halverwege de week fietste ik bijna tot aan Utrecht. In de verte zie je de ingepakte Dom.

Nog een keer naar Lage Vuursche, wat volgens de wervelende website ‘diep verscholen ligt in de bossen.’

En een tripje naar Nieuw-Loosdrecht, voor een bezoek aan een museum-kasteel.

Aan het eind van de week moest de fijne fiets naar Eemdijk gebracht worden. Na een paar uur naar de buienradar te hebben gekeken, besloot ik maar te gaan. Het zou nèt moeten lukken tussen twee grote buien, maar het lukte helaas nèt niet. Dus ook ook in de Eempolder kreeg ik een bui over me heen.

Vanmorgen bracht ik de andere fiets naar Zeist. Ook een aardig eindje.

Het was voor mij de eerste keer dat ik in m’n eentje van ‘knooppunt naar knooppunt’ fietste. Nederland heeft prachtige fietspaden, en het is allemaal goed aangegeven, maar je moet toch opletten. In Baarn en Bilthoven miste ik een bordje en reed daardoor te lang op een weg waarvan ik na een tijdje doorkreeg dat dat bordje er niet meer ging komen. Maar dan past de route zich aan en komt het allemaal wel terecht.

Ik denk dat ik nogal heb overdreven met m’n foto’s. Ik wou misschien wel laten zien hoe groen Nederland is, in haar groene hart! En hoe weids en open het landschap, in die bijzondere veenpolders! De laatste foto is gemaakt op m’n verste punt; dit bootje lag voor het huis waar ik één van de twee fietsen afleverde. Gelukkig stond daar een auto klaar om mij weer naar het huisje te brengen. Ik heb heerlijk gefietst deze week, hoewel niet één keer in een luchtige jurk.