Fijn handwerk achter glas

Vijf jaar stonden een paar mooie houten lijstjes in de kamerkast. Vorig week haalde ik die kast leeg om er andere dingen in te kunnen zetten. De lijstjes ga ik straks in m’n shop zetten. Ik had er ragfijne handwerkjes in staan, die goed tot hun recht kwamen door de fraaie lijst-constructie. Het glas bestaat uit twee dunne glasplaten die je uit de omlijsting kunt schuiven om er iets tussen te leggen wat de moeite waard is om van twee kanten te bekijken en wat mooi is als het doorzichtig blijft.

Ik wilde de lijstjes boven op zolder fotograferen, zodat er nog iets van lucht is te zien. Van bovenaf kijk ik uit op een groot gebouw van de Monutastichting. Ze waren al weer druk bezig vanmorgen. Ik zag ze lopen. Het is druk….

Vijf jaar is net zo lang als dat de oorlog duurde. Als je naar bevrijdingsjournaals kijkt of op een andere manier toeleeft naar 5 mei, dan komen de heftige indrukken van toen weer binnen. Wat was het een zware tijd (wat ik natuurlijk alleen uit de overleveringen weet). Heel aangrijpend heb ik altijd gevonden dat er vlàk voor de wapenstilstand nog zoveel doden vielen te betreuren. Zò lang uitgekeken naar de vrijheid en die dan niet mogen beleven. Daar denk ik vandaag ook aan.

Het bovenste zwarte lijstje bevat twee frivolité-rondjes. Deze zijn mij dierbaar en heb ik al heel lang. Ik vond het mooi om er vijf jaar op deze manier tegenaan te kijken in m’n kast.
Het onderste zwarte lijstje bevat twee vlinders in de oude filet-doorstop-techniek. Daar vliegen ze nu, terwijl een paar meter ònder hen de doden worden uitgedragen.

(sorry voor de heftige visualisering, maar ik woon hier nou eenmaal en dat gebouw staat hier nou eenmaal….)