Folklore

Folklore borduurwerk: ik heb het altijd prachtig gevonden. Borduurwerk van de Balkan vond ik vroeger al intrigerend en boeiend en ik kon er heel lang naar kijken of met m’n vinger over de geborduurde bloemetjes strijken. Niet dat ik zo vaak dat borduurwerk zag hoor; in mijn jeugd kwam ik het haast nergens tegen. En ik wist dan ook totaal niet dat mijn moeder het ook mooi vond. Tot vorige week, toen ik na afloop van een goede-vondsten-rommelmarkt bij m’n moeder op bezoek ging. Ik liet haar deze ceintuur en kraag zien en zij bewonderde hem net zoals ik. En nog meer: het bracht een verhaal bij haar naar boven wat ik niet kende en leuk vond om te horen. Ze vertelde dat ze als klein meisje kleurpotloden had gekregen en zelf de ontdekking deed dat groen en oranje zo mooi bij elkaar pasten. Het was haar èigen ontdekking en ze ging er helemaal in op, vertelde ze. Dat deed haar nu denken aan een  citaat van Hella Haasse, die ooit heeft geschreven: “Waar je zintuigen wakker worden, blijf je altijd van houden.” Dus als je als kind vaak meegenomen werd naar de zee, dan hou je op latere leeftijd nòg van de zee. Of van de bergen, als je daar bent opgegroeid. Als je zintuigen ‘wakker werden’ met veel bloemen om je heen, kun je op latere leeftijd nòg verrukt zijn van bloemen. Een verhelderende constatering: geuren en kleuren en landschappen en eigenlijk àlles waar we als kind met verwondering naar kijken, hebben later nog steeds een grote plek in ons hart. En als je dan weer iets ziet of meemaakt wat je als kind zo mooi vond, dan zit je zò weer in die herinnering of in dat gevoel. Zelfs al is dat tachtig jaar later.