Geborduurd gezelschap met ezel

Borduren blijft een heel aardige en soms ook eigenaardige aangelegenheid. Bloemen, huizen, voorwerpen en dingen: het kan allemaal in geborduurde vorm worden weergegeven. Ook ambachten, streekdrachten, natuurkrachten en landschapsmachten (die is een beetje gekunsteld): kan ook allemaal worden geborduurd. En dan zijn er nog de abstracte creaties: lijnen en vormen die sterren en cirkels maken. In talloze kleurenvariaties natuurlijk. Oneindige Onderwerpen zijn er om iets te borduren. En dan nog alle mensen en dieren. Die kunnen ook allemaal (na)geborduurd worden.

En nu vraag ik me wel eens af: wat zou iemand nou hebben bewogen om zo’n tafereeltje als dit te borduren? Wat sprak haar nou aam in deze afbeelding van een gezelschap met een ezel, in kledij van honderdvijftig jaar geleden? Wat was haar overweging om een paar duizend kruissteekjes lang bezig te zijn met dit plaatje? Waarom wilde ze dit graag boven het dressoir hangen of misschien kado geven voor iemands kinderkamer? Wat was het nou dat ze besloot zich een flink aantal uren hiermee bezig te houden?

Dat weten we allemaal niet. Het zijn vragen waar we geen antwoord op krijgen. Het enige wat ik weet is dat het verrassend is wat ik allemaal tegenkom aan borduurwerken. Dingen die me aanspreken en dingen die me minder aanspreken. Hoewel…. dat laatste kan ik toch niet helemaal zeggen. Want er was ook voor mìj een trigger waarom ik ineens met dit schilderijtje in m’n hand stond. Wat trok me aan? Het vrolijke, het onverwachte?

“Wat wil je ermee? Wat zie je erin?” vroeg mijn lief.  Ik denk dat ik er vooral mee wilde zeggen dat ik het zo apart vond. Zo onverwacht. Een beetje gek ook wel. Maar dat is juist leuk. Vind je ook niet?