Geborduurde fietsjes

Vroeger werden speciale tuigjes gebruikt om het beddegoed in een babybedje bij elkaar te houden. Zo werd voorkomen dat de baby de lakentjes en dekentjes wegtrappelde. Aanstaande moeders vonden het leuk om zo’n tuigje zo mooi mogelijk te maken, bijvoorbeeld door het te borduren. Dit tuigje voor een babybedje werd versierd met zeven fietsjes. Het patroontje was een dmc-patroontje wat vroeger meerdere malen werd gepubliceerd. In 2014 werd het een beroemd fietsenrandje omdat de eerste Randje per Week-lap hiermee werd afgesloten. Zo werd dat fietsje weer in het collectieve borduurgeheugen gebracht!

Na de eerste levensmaanden waarin de baby vooral sliep, brak al gauw de tijd aan waarin het kleintje meegenomen kon worden op de mama-fiets. En daarna komt een kind al snel in de fase dat het zelf mag leren fietsen op een klein fietsje. Ik heb het altijd prachtig gevonden: al die fietsmogelijkheden in ons land, ook voor onze eigen kinderen destijds. Wat was het een leuke fase, die kleine fietsjes!

Vandaag was ik zelf op de fiets, kwam terug van een bezoekje, precies op het fietsspitsuur nadat de scholen waren uitgegaan. Overal kwam ik blije fietser tegen, uitgelaten omdat de eerste schooldag erop zat. Maar ook bezorgde moeders, die hun kleine kinderen toeschreeuwden: “Kijk uit!” “Pas op!” “Néé, dìe kant uit!” Dan keek ik naar zo’n dreumes die z’n uiterste best deed om de bocht goed te maken, daarbij slechts een klein beetje uit de koers raakte, en gelijk door z’n moeder werd toegeschreeuwd. Ik keek naar die verbeten gezichtjes, waarop was af te lezen dat ze dat niet leuk vonden.

Ik keek naar die kleine beentjes, die veel harder moesten trappen dan hun moeders op hun veel grotere fiets, en ik dacht: goed zo kleintje. Maar na drie keer zo’n schreeuwspektakel te hebben aangehoord, ging ik me bijna ongemakkelijk voelen, dat ik zèlf ook op de fiets was. Want die moeders gingen soms ook schreeuwen omdat ìk eraan kwam. “Kijk uit! een andere fiets!” Een enkele keer zeg ik: “Ik kijk zèlf ook uit hoor, en ik rijd jouw kleintje heus niet omver.”

Misschien moeten die moeders gewoon weer gaan borduren, om een beetje rustig te worden. En wat meer vertrouwen hebben dat Nederlandse kinderen kunnen fietsen als de besten! Die kleintjes verdienen al dat geschreeuw van die ouders niet.