Geborduurde Meiboom

Vroeger was het oprichten van een meiboom een algemeen gebruik. Dit gebeurde vaak op 1 mei, maar kon ook later. In Nederland is de traditie grotendeels verdwenen, maar in delen van Duitsland is het nog volop in gebruik. In het midden van het dorp wordt een kaarsrechte boomstam neergezet, die bedekt wordt met gekleurde linten. Op de dag van de plaatsing is er een groot volksfeest met muziek en dans en eten. Ook later, bijvoorbeeld met Pinksteren, wordt er rond die boom gedanst en feestgevierd, tot midzomer aan toe.

Bij de meiboom gaat het oorspronkelijk om een vruchtbaarheidsrite. De mensen huldigden de natuur, en men geloofde dat het planten van een meiboom zorgde voor vruchtbaarheid van vee, akkers en van de mens zelf. In de meiboom hangt een groene krans als symbool van het zonnerad, ook een teken van vruchtbaarheid.

Veel van deze gebruiken kennen wij niet meer. Vroeger heeft er nog wel eens een plaatje van zo’n meiboom in een leesboekje gestaan, maar ik heb nog nooit in een dorp gewoond waar er op het marktplein werd gedanst rond zo’n hoge versierde boomstam. En ik denk dat de meesten van ons dit gebruik ook niet kennen. Dit lapje op de foto kocht ik van een andere handwerkliefhebber, en zij vroeg verbaasd wat ik daar nou mee moet. Het is bovenin een beetje abrupt afgeknipt en daarna weer omgezoomd. Maar ik zag er een meiboom in! Waarschijnlijk heeft de knipster ook weinig affiniteit gehad met deze traditie en heeft zij het bovenste gedeelte van het borduurwerk niet kunnen plaatsen.

Het patroon van dit borduurwerk staat in het boekje Borduren in kruissteek en vlechtsteek, wat oorspronkelijk Deens is. In die Scandinavische landen worden deze gebruiken langer in ere gehouden als bij ons.

(Zo, en nou geen borduurwerkjes meer kapot knippen ook al begrijp je ze niet!)