Vorige week liep ik door de stad en ongeveer de helft van de winkels was leeg. Soms hing er een aankondiging op de deur waarop stond dat daar binnenkort weer een andere winkel z’n geluk gaat beproeven. Vooral het grote lege pand waar tientallen jaren V&D z’n waren verkocht is een grote pijnplek in de eens volle winkelstraat. Dat is het beeld van onze tijd: zelfs grote concerns gaan ten onder en de kleine hebben het al helemáál moeilijk.
Gister was ik in het dorp waar m’n moeder al tientallen jaren woont en de bakker zit nog steeds op dezelfde plek. Hetzelfde bakkertje als waar ik vroeger wel eens brood haalde, toen ik daar ook nog woonde. Op zaterdagen maakten we dan ruzie wie er aan de beurt was om twee broden te halen, maar achteraf denk ik: wat was dàt toch leuk! In de lange rij met de buurtgenoten en dan die heerlijke geur van versgebakken brood!
De Bakker en de Smid en de Kruidenier (ik schrijf ze maar met hoofdletters, als een stukje eerbetoon) waren vaak te herkennen aan die mooie uithangborden. De borden waren Sierlijk in de Straat en de winkeliers waren en Dienend en Hardwerkend in de Community. Wanneer ze na tientallen jaren dienst plaats maakten voor een volgende generatie liet de nieuwe middenstand soms de oude borden hangen, dus hier en daar zien we ze nog wel eens. En wie ze graag nog veel vaker wil zien: ze zijn er ook geborduurd! Het ontwerp is van Mies Bloch, die veel van onze oude Hollandse Gewoonten heeft vastgelegd in kruissteek.
Borduurwerk uithangborden
Wil je reageren?