Voor de vele duizenden mannen die slecht-beschermd de Eerste Wereldoorlog werden ingestuurd om als soldaten een onmogelijke en loodzware opdracht te vervullen, was warme kleding nodig. Daarom werden vrouwen in allerlei publicaties opgeroepen om voor ‘onze militairen’ te breien, en daar werd ook massaal gehoor aan gegeven. In een bewaarde pagina van een oude handwerken-krant staat beschreven wat de manen zoal nodig hadden, met de breipatronen erbij. De opsomming begint met gehaakte oorwarmers (natuurlijk afschuwelijk om te bedenken dat ze met slechts een haakwerkjes als gehoorbescherming het oorverdovende geluid van de bommen moesten aanhoren). Vervolgens een sneeuwmuts of hoofdwarmer en een ‘beschermingsmuts in slangevorm’. Dan handschoenen in eenvoudig breiwerk, gebreide sjaal, en gebreide voetwarmer of breischoen. Voor ons nu wat naief allemaal en latere generaties begrepen pas hoe onvoldoende deze breisels waren.
Dan een interessant item, waarvan ik de eerste keer dat ik het zag niet wist wat het was: Gehaakte kniekous met eenzijdige ronding. Een soort kniebescherming. Het exemplaar op de foto is dus ooit gebreid (waarschijnlijk wel later in de vorige eeuw) en nooit gebruikt. Nu interessant om te zien.
Ik legde er een vergelijkbaar breiwerkje bij, maar dat is dan weer iets heel anders. Dit is een oefening geweest om een hiel te breien in een sok. Al die minderingen en vereiste rondingen werden vroeger grondig geoefend zodat vrouwen later hun gezinnen van voldoende kousen konden voorzien. In vele analyses en terugblikken op die verschrikkelijke oorlog aan het begin van de eeuw, waarin soldaten onmenselijke ontberingen moesten doorstaan, is er wel vaak gezegd hoe erg het was dat hun uitrusting zo volstrekt onvoldoende was. Je zou haast denken dat het breien van sokken nog beter was geoefend en voorbereid.