Geen ballonnen meer oplaten

We liepen langs het strand, op de ochtend van tweede Pinksterdag. Met Pinksteren denk je aan goede gaven die de kant van de mensen opwaaien. De wind is een belangrijk thema bij dit feest. Ook ballonnen waaien en gedurende een aantal decadente decennia is het oplaten van ballonnen bij een feestje een accentuering van de feestvreugde geweest. Maar inmiddels is het bekend dat ballonnen oplaten heel slecht is voor het milieu. Je kunt wel even vrolijk worden van het zicht van opstijgende ballonnen, maar de wetenschap dat die ballonnen een eind verderop weer naar beneden komen moet voldoende zijn om het nooit meer te doen. Want de gevolgen voor dieren zijn verschrikkelijk. Vogels en vissen stikken in de lange plastik ballondraden.

Gelukkig geldt sinds de campagnes van Plastic Soup Foundation in steeds meer gemeenten een verbod op het oplaten van ballonnen. Toch worden langs de kust nog gemiddeld 12 ballonresten per 100 meter strand gevonden. Vanmorgen liep ik met mijn man en dochter langs het strand en bij het zien van de eerste ballon pakte m’n dochter als vanzelf een afvaltas uit haar rugzak. Daar stopte ze die ballonresten in. Al pratend werd er daarna nog wat meer gejut.

Het leek me goed om er nog eens aandacht voor te vragen op mijn blog. Juist met Pinksteren. We moeten nou ook weer niet àlles laten waaien wat in ons hoofd opkomt. In Engeland zijn inmiddels langs de stranden plekken ingericht waar je een jut-zak kunt krijgen en een volle zak kunt inleveren en daar krijg je als beloning dan een kopje koffie voor. In België zagen we dat het daar ook best goed geregeld is: er stonden bakken waar je de zakken afval in kon doen.
Misschien brengt het anderen ook op een idee: Kleine daad, groot resultaat. Bij elke strandwandeling oprapen wat er niet hoort.
En het is natuurlijk ook heel effectief om nooit meer een ballon de natuur in te laten gaan!