Boodschappen doen in het dorp van m’n moeder vind ik heerlijk. Héél anders als in de stad. Lekker rustig met je fietsje door de bekende straten fietsen, of gewoon een beetje door een wijk rijden waar ik juist helemaal niet zo vaak kom. Dat laatste deed ik, want ik had zin om er even uit te zijn. En ik kwam zowaar nog iets leuks tegen! In een rustige straat kwam ik een mini-bieb tegen, met nog wat handgemaakte spulletjes. Even afstappen, en even kijken natuurlijk. Mijn oog viel op een leuk gehaakt tasje en ik besloot het te kopen. Er was een potje waar het geld in kon (zo gaat dat gelukkig nog steeds in dorpen), maar het was nòg leuker dat de bewoonster even naar me toe kwam lopen. Natuurlijk zei ik tegen haar dat ik het tasje erg leuk vond. Ze bood aan om binnen het boek even te halen waar het patroon in stond. “Is het soms van Ingthings?” vroeg ik. En dat was zo! Zij verbaasd natuurlijk, maar in blogland moet je natuurlijk wel een beetje op de hoogte zijn. De ontwerpster van dit tasje (Ingrid) heeft een specifieke stijl en die herkende ik door de wat aparte hengsels.
Voor dit tasje heb ik al een bestemming, maar wie weet wil de maakster uit het rustige dorp wel wat in opdracht haken. Het is maar een ideetje, maar misschien toch leuk om eens te vragen. Sommige mensen haken graag en veel en willen best wat verkopen en misschien kan ik wat bemiddelen?