Het voelt allemaal heel raar. Onze gevoelens gaan alle kanten uit, want we zitten in een tegenstelling.
Enerzijds: joepie, het leven begint weer! De natuur zegt: kom, het is tijd om erop uit te trekken!
Anderzijds: De maatschappij zit op slot. We kunnen nergens naar toe. En het voelt bedreigend dat er een virus rondwaart wat ons ziek kan maken en wat al zoveel maatschappelijke ellende heeft aangericht.
Gevolg van al die gespletenheid en dat heen-en-weer-geslinger: voor mijn gevoel lukt er niks meer. Niet genoeg rust voor iets waar je wat langer concentratie voor moet opbrengen. Telkens als ik ergens aan begin, dan word ik weer gestoord.
Op mijn prikbord hangt een gehaakte boekenlegger, die ik een paar maanden geleden kocht op een kerstmarkt in de wijk. Gemaakt door een oudere dame. Ik spaar handwerk-boekenleggers in zoveel mogelijk verschillende technieken en een gehaakte had ik nog niet. Dus als je ook last hebt van korte concentratie en onrust, en dat niks lukt omdat je er je gedachten niet goed bij kunt houden, dan is dit misschien een ideetje. Zoiets makkelijks lukt vast nog wel.