In een verre kringloopwinkel kocht ik twee sfeerlichtjes. Ik vond ze leuk, maar het is natuurlijk wel weer ‘iets’ wat je eigenlijk niet echt nodig hebt. Dat was in januari van dit bijna voorbije jaar. En nu heb ik er al bijna een heel jaar plezier van gehad. Kijk maar:
Ik nam ze mee op vakantie. Niet met pot-en-al natuurlijk, want dat neemt maar onnodige ruimte in. Ik had bedacht dat ik het gehaakte gevalletje er gewoon af kon schuiven. En als de pot-met-rode-bietjes en de pot-met-bruine-bonen dan leeg zou zijn, dan kon ik die potten afwassen en gebruiken als sfeerlichtje. Wat natuurlijk een gekke gedachte is, want we gingen naar een land waar het heel lang licht moest zijn. Toch waren er ook regendagen waarop mijn sfeerlichtjes dienst deden. Knus weggedoken onder een piepklein afdakje, dicht tegen de auto aangeleund. Brr..
Dat verhaal van die meeneembare-sfeerlichtjes-hoesjes zat nog in m’n hoofd. Het leek me wel een leuke tip. Dus vandaag ging ik er op uit om nog een recente foto te nemen. Ik liep naar de hoek van de straat, waar ik mijn container probeerde ‘aan te bieden’. Dat was een lastige. De hoek van de straat ligt nog steeds bomvol troep. Herriemakende machines, stapels stenen en hopen zand. En nog een paar schallende radio’s erbij. Nadat m’n container daartussen een plekje had gevonden, liep ik weer terug naar huis en haalde mijn sfeerlichtjes op. Eens kijken of ik de boel daar wat kan opvrolijken.
Nee, niet geslaagd.
Toen zette ik de lichtjes gewoon in de kast en liet ze lekker branden.
Wat zijn ze leuk, heel sfeervol!
En makkelijk ook zelf te maken hoor! Alleen maar een mooi stukje machinaal kant of band nodig, en dat stik je dan dicht en schuif je om een pot.