Wat erg voor Afghanistan

De foto van de gewapende nietsontziende angstaanjagende Afghaanse strijder is niet om aan te zien. Mannen zoals hij zaaiden de afgelopen weken dood en angst en verschrikking in hun woestijnland. Met westerse macht en geld en inzet is twintig jaar geprobeerd stabiliteit in het land te brengen, en met één Amerikaanse beslissing is alles weer terug bij af en valt het land ten prooi aan de verschrikkingen van oorlog, wreedheid en onderdrukking.
Via de media namen we de afgelopen dagen kennis van het terugtrekken van de evenwicht-bewarende militaire westerse troepen, en de chaotische en verschrikkelijke gebeurtenissen die daar direct op volgden.

In schril contrast met deze militaire wapens, die nu gebruikt worden om anderen te doden of te onderwerpen, staat een geborduurd lapje. Ik kocht het twee jaar geleden op de antiekmarkt. De verkoopster vertelde dat het uit Afghanistan komt. Ik zou wel willen dat ik dit lapje kon aanbieden aan een journalist, die het kan gebruiken als illustratie: ook dìt komt uit Afghanistan. Het land waar niet alleen nu, maar al zo lang vrouwen worden onderdrukt. In die grauwe en doodse omstandigheden zagen vrouwen kans om zòiets moois te maken. Dat is de kracht van vrouwen: hun eigen cultuur levend houden. Laten zien dat zij oog hebben voor schoonheid en kunstzinnigheid. Hun verlangen naar vrede en schoonheid uitdrukken in kleurig en harmonieus borduurwerk.

Ik zie dit lapje nu als een schreeuw van de gesluierde en onderdrukte Afghaanse vrouwen om aan hen te denken. We zijn geschokt door het weten hoe deze vrouwen nu worden geschonden en kunst en cultuur opnieuw worden vernietigd.