Een heel oud kleedje, je moet het eigenlijk zien in het oorspronkelijke interieur. Met klassieke meubels uit de dertiger jaren. Maar nu was het 2019; ik stond ermee in m’n handen en vroeg me af of ik het mee zou nemen uit m’n ouderlijk huis, of dat ik het weg zou doen. Het was verkleurd en eigenlijk vond ik dat ik wel vaak genoeg heb gezien. Tòch nam ik het mee. Omdat het nog op hele oude foto’s staat van vroeger misschien? Omdat het al zo oud is? De gedachte: het is àl die jaren bewaard, en waarom zou ìk het nou in op een onbewaakt ogenblik wegdoen? Alleen maar omdat m’n hoofd er op dat moment niet naar staat?
Thuis was ik blij dat ik het toch had meegenomen. Ik draaide het om, daar zijn de kleuren nog goed gebleven. En nu is het een leuk kleedje om te laten zien hoe vroeger op geweven stof nog eens met dikke wol werd doorgeweven in regelmatige patronen. Zo krijgt een kleedje wat oorspronkelijk in grijs en ecru was geweven een persoonlijk accent. Vroeger werd dit meer gedaan en eigenlijk kom je dit soort kleedjes niet zo vaak meer tegen.