Ginko Biloba: de levensboom

Bijna twee jaar geleden maakte ik deze foto en hij zat heel lang in m’n fotomapje zonder dat ik hem liet zien. Elke keer dacht ik: “ander keertje misschien.” Ik ‘durfde’ misschien niet zo goed. Nu wel, en ik wil jullie graag het verhaal vertellen wat hier bijhoort.
Die gehaakte buideltas kocht ik een jaar of tien geleden al eens, in een tijdperk dat niemand hier wat in zag en haken zo ouderwets was dat ik eigenlijk een beetje raar was om dit te kopen. Ik nam die kleurtjestas een keer mee ergens naar toe en aan het eind van die dag moest de auto naar de wasstraat. Dat doen we één keer per jaar, vlak voor de apk, en die was de volgende dag gepland. M’n man wilde mij eerst thuisbrengen en dan nog even naar die wasstraat, want hij weet wel dat ik daar niet van hou. Zòveel herrie, daar kan ik helemaal niet tegen. Maar het kwam eigenlijk beter uit als we niet eerst langs huis hoefden en ik besloot dapper te zijn: Ik zou de eerste keer van m’n leven mee gaan in een wasstraat!

En weet je wat er toen gebeurde? Ik vond het leuk! Al die denderende machines die met grote borstels op ons afkwamen en de auto een grondige schrobber gaven. En daarbij dat enorme lawaai van gebeuk en gebonk en gespuit en gesis. Echt zò overweldigend! Dan zit je daar in je natte auto en je wordt door een lopende band doorgeschoven naar de volgende machine die opnieuw met gigantisch lawaai en grote borstels op je afkomt. En ik vond het leuk! Hoe bestáát het?

De clou van het verhaal is het feit dat ik die herrie kon verdragen. Dat was eerder in m’n leven ondènkbaar geweest. Ik heb een hoorprobleem (hyperacusis) en daarbij had ik ook nog eens oorsuizen (tinnitus). Dat maakte dat ik altijd op de vlucht was voor lawaai. Altijd, de hele dag door. En nu was ik zomaar vrijwillig in een wasstraat en ik kon het aan! Dat was echt een enorme overwinning voor me.

Buiten bij de wasplaats gingen we nog even stofzuigeren met die grote slangen en dat maakte óók een enorm lawaai. Maar de zon scheen en ik zag een mooie foto in dat blauw van de slang en ik raakte niet in paniek van al die herrie. Ik was zelfs van plan om erover te bloggen. Om publiekelijk mijn verhaal te vertellen over de grote verbetering. Maar daar wachtte ik dus mee tot vandaag.

Hyperacusis en Tinnitis zijn behoorlijk grote en veelvoorkomende problemen die iemands plezier in het leven behoorlijk kunnen verknallen (letterlijk dus). Het leven is moeilijk als je altijd maar bang moet zijn voor lawaai. Nog steeds vind ik herrie niet fijn en nog steeds moet ik oppassen met plotselinge harde geluiden, maar ik kan er wèl veel beter tegen. En dat komt door Ginko Biloba. In mijn wanhoop was ik op zoek gegaan naar hulp (die de dokter niet kon geven) en ik las wat over Ginko en heb dat toen vier jaar lang trouw elke dag gebruikt. Dokters weten geen raad met deze kwalen en zeggen dat je ermee moet leren leven. Maar er is wèl een remedie: Ginko Biloba! Dat kun je zò bij alle drogisten halen. Koop dan wel gelijk het beste merk en laat je even voorlichten.
Het heeft heel lang in m’n hoofd gezeten dat ik deze tip graag ook aan anderen wil doorgeven en vandaag doe ik dat. Van de Ginko Biloba boom worden krachtige geneesmiddelen (‘voedingssupplementen’) gemaakt en die helpen ècht!

Gister was ik nog een keer in Utrecht en daar staat in de Hortus Botanicus de oudste Ginko Biloba van Europa. Ik liep er nog weer even naar toe en raapte een blaadje op van de grond en stak die in de stam.  Nu wil ik het graag doorgeven: heb je behoefte aan wat levenskracht, neem dan wat medicijnen van de levensboom. Het helpt!
En als je nog een paar spectaculaire foto’s wilt zien van meer dan duizend jaar oude Ginko Biloba in China, dan kun  je hier eens kijken. Deze foto’s werden net vandaag op internet geplaatst en ik vind het leuk om te weten dat in China drommen toeristen naar die boom komen kijken. Zou ik ook naar toe zijn gegaan als ik daar woonde.
(En hier kun je op mijn blog die boom in Utrecht nog eens zien, toen deze boom in ‘lichterlaaie’ stond.)