Grijs gehaakt tasje aan zee

Elke avond hoopten we dat we de zon als een oranje bal in de zee zouden kunnen zien zakken. Ongeveer drie kwartier van te vertrokken we uit het huisje om in 6 minuten naar het strand te rijden. Drie kwartier om het schouwspel gade te slaan, het licht elke minuut te zien veranderen. Maar elke keer kwam er helaas tòch weer een wolkenrand opzetten die voor de zon gleed.

In die veranderend-licht-minuten amuseerde ik me met wat ik net bij me had en soms was dat alleen een klein tasje, waar ik heel makkelijk m’n mobiel in kon laten glijden na elke foto. Een jaar of vijf geleden waren deze envelop-tasjes ineens mode en kwam je op handwerkblogs het haakpatroon tegen. Ik maakte er ook een paar maar gebruikte ze eigenlijk niet. Ze waren gewoon leuk om te haken. Nu aan zee merkte ik hoe handig ze ook kunnen zijn.

Toen al het oranje licht verdwenen was, liepen we weer via de duinopgang naar de parkeerplaats. Nog even in het zand zitten en naar de zee kijken.