Grijs tasje met oude kantjes

Een grijs tasje voor een grijze dag.
Het is al een oud tasje en ook een oude foto.
Met m’n dochter zocht ik destijds wat kantjes uit die ik-weet-niet-hoe-oud waren. Die uitdrukking ‘ik-weet-niet-hoe-oud’ gebruiken we voor dingen die voor je gevoel er altijd al zijn geweest. Zoals een doosje met oude kantjes waarvan je al heel lang hebt gedacht wat-zal-ik-daar-eens-mee-doen? Die kantjes waren te klein om ergens voor te gebruiken, net nog te groot om allang weggegooid te zijn. Ik kreeg het idee om ze op een tasje te naaien en in het kader van een beetje thuis-naai-onderwijs zei ik dat m’n dochter dat zelf maar moest doen. Het tasje paste bij haar galajurk uit haar middelbare-schooltijd en toen is ook die foto gemaakt. Al grasduinend in m’n foto-archief kom ik dit soort foto’s tegen. Ben benieuwd of ze het tasje nog heeft.