Op de lagere school vroeger leerde ik breien: een feest! Het eerste breiwerkje werd een gele pannelap. Ik leerde ook nog om er een randje omheen te haken. Oh, wat was dat heerlijk om te doen! Ik mocht het handwerkje mee naar huis nemen en haalde thuis het randje weer uit om het nog eens over te doen. Nog netter, nog mooier, maar vooral: nòg langer ermee bezig kunnen zijn. Heerlijk vond ik het!
Die eerste pannelap werd thuis gebruikt, en daarom is het ook zo’n goed idee om een kind iets te laten maken wat thuis gebruikt kan worden, want dan kan het er gelijk ook trots op zijn. Maar het had natuurlijk wel als consequentie dat die pannelap ooit een keer werd weggedaan. Maar de herinnering bleef, en toen ik begon met Tweedehandswerk vond ik het een leuk idee om mijn Eerstehandwerkje een keer na te maken. Hier en hier vertelde ik daarover en kun je dat nog nalezen.
Toen ik een dochter had in de basisschoolleeftijd, kwam ik op het idee om haar ook een pannelap te laten breien. Ik was teleurgesteld dat ze dat niet leerde op school. Ze leerde eigenlijk niks van handwerken. Maar ik wilde haar wel de kans geven om te ontdekken of ze ook zou willen breien, net als al haar voormoeders. Ik gaf haar oranje katoen, legde uit hoe het moest en zonder problemen breide ze haar eerste breisel. Nu nog een randje eromheen, net zoals ik het vroeger zelf had geleerd.
De pannelap werd wel gebruikt en af en toe kwam het lusje in de vlam en dan haakte ik er een nieuwe aan. Zodat de pannelap niet afgedankt werd. Heel veel later vroeg ik aan m’n dochter of ze die pannelap wilde hebben. Ze was toen allang het huis uit. Nee, geen interesse. De pannelap kwam een paar keer op een stapeltje om weg te doen, maar telkens haalde ik die er op het laatste moment toch weer uit.
Nu vroeg ik het opnieuw: Wil je die pannelap misschien nu wel, nu je zelf zo volop met breien bezig bent? Ja!! Nu wel! Het blijkt dat het hip is op handwerk-media om een post te doen over ‘je eerste handwerkje’. Eindelijk na dertig jaar krijgt de pannelap waarmee ik m’n dochter leerde breien nog eens alle eer! Het eerste handwerkje blijkt tòch een basis te hebben gelegd voor heel veel breiplezier op latere leeftijd!
Het leek me leuk om deze foto op ongeveer dezelfde manier te maken als ik destijds deed met mijn eigen nagemaakte Eerstehandwerkje. Ben benieuwd welke foto m’n dochter hiervan gaat maken voor haar instagrammetje of zoiets.
2 gedachten over “Haar eerste handwerkje”
Ik had ook oranje garen, maar dan acryl. Een poppenshawltje moest het worden, met gele franje, op pen 3. Er leek geen eind aan te komen en ik vond het niets! Te strak, steken die constant vielen, telkens mijn moeder om hulp te moeten vragen, ed. Nooit vergeten. Ik had sowieso niet veel met poppen, maar kleertjes breien bleek dan toch een goed begin qua formaat en om een gevoel voor het breien te krijgen. Maar shawls brei ik nog steeds niet graag. Liever tig kabels of een een ingewikkeld ajourpatroon voor een vest oid.
Na het overlijden van mijn moeder kwam ik in haar linnenkast mijn eerste breiwerkje tegen, ook een vierkante pannenlap, rood-wit-blauw gestreept. Zestig jaar bewaard. En nu in mijn linnenkast…