Twéé-honderd-en-vijftig keihard toeterende vrachtwagens in en rond de stad! Op de laatste zaterdag van augustus werd het jaarlijkse trucker-festival gehouden en reden al die 250 truckers knetterend en tetterend in kolonnes rond. Langs de route niet alleen wuivend riet maar ook veel wuivende mensen. Normaal heb ik een grondige hekel aan die keiharde claxon-knallen, maar op deze ene dag hoor ik een paar uur lang de herrie met een glimlach aan. En dit jaar was ik er zelfs – door toeval – vrij dichtbij. We waren op weg naar iets, en tot twee keer toe werden we tegengehouden door agenten, die de vrachtwagen-kolonnes eerst lieten voorgaan. En zwaaide ik vrolijk mee. Op you-tube is een filmpje te zien wat een goede indruk geeft van de langsrijdende vrachtwagens, maar wat daarbij nìet is te zien (en ook niet bij mijn foto’s), is het plezier van de bijrijders. En om hùn gaat het tijdens deze truckers-dagen. Alle gehandicapten uit de regio kunnen zich aanmelden om in te stappen in zo’n grote machine en veel van die jongens zitten met zichtbaar plezier achter de open raampjes te genieten. Het is zwaaien over-en-weer. Het publiek zwaait niet zòmaar naar een paar vrachtwagen-liefhebbers, maar we zwaaien naar onze eigen mensen, die volop genieten van hun jaarlijkse uitje. Dit evenement werd dit jaar voor de twintigste keer gehouden en is elk jaar een hoogtepunt voor verstandelijk gehandicapten.
Vlakbij waar ik de bovenste foto nam, aan het Apeldoorns kanaal, kiekte ik ook een pas gemaaid weiland. Mooi, die leegte. Maar niet voor gehandicapten. Voor hun begeleiders is het elke dag weer een taak, een opdracht, een uitdaging om de mensen die aan hen zijn toevertrouwd te begeleiden. Om voor hen te zorgen, om hun dagen te vullen. De gehandicapten-problematiek interesseert me wel. En ik ben blij dat ik dit mooie boek in m’n shop kan zetten: Handenarbeid met gehandicapte kinderen. Als handwerksters weten we hoeveel voldoening het kan geven als we iets zelf hebben gemaakt. Maar dat geldt net zo goed (of nog meer) voor gehandicapten. Voor hen is het aanbieden van materiaal en het begeleiden met geduld van groot belang, om hen te helpen te leven met hun handicaps. Dit boek is geschreven door een deskundige, en ik hoop dat het bij iemand terecht komt die er weer wat aan heeft. Om daarmee anderen te kunnen ondersteunen.