M’n favoriete plekje om naar toe te gaan toen ik tiener was: de bibliotheek! Ik kwam er heel vaak, hoewel ik ook heel vaak niet wist wat ik wilde lezen. Soms zat ik gewoon aan de grote leestafel te wachten tot ‘de anderen’ ook kwamen. Even samen ontladen na de schooldag, en dan weer naar huis om huiswerk te maken. Die bibliotheek was belangrijk voor het dorp!
Nu was ik er al tientallen jaren niet meer geweest. Ik was allang verhuisd naar andere dorpen en steden en kwam nooit meer in die dorps-bieb van vroeger. Maar wat bijzonder is: al die jaren bleef die bieb open! Nìet wegbezuinigd! Ik wilde graag nog eens een kijkje nemen en nu kwam dat uit. Een beetje beschroomd ging ik naar binnen. Het voelde zò gek! Het gebouw stond nog op hetzelde plekje, de ingang was hetzelfde, maar het interieur was natuurlijk heel anders geworden. Dáár was de hoek waar ik altijd het eerst naar toe ging. En dáár stond de leestafel. Daar zaten nu een paar senioren die computerles kregen. Vroeger zaten wìj daar….
Na een paar minuten had ik het eigenlijk wel gezien. Ik had geen pasje, en ik wist niet wat ik hier verder nog moest zoeken. Toen bedacht ik dat ik nog wel eens kon kijken naar de afdeling met handwerkboeken. Oh leuk: dat boek over Jelly rolls herken ik! En dat boek over Japanse quiltstijl heb ik ook! En het boek over Theemutsen breien! En de 75 vogels, bijen en vlinders om te haken en te breien!
Ik ging gewoon de hele rij langs en herkende van alles.
En zo was mijn beklemming helemaal weg.
Leuk om te zien dat de boeken die ik in mijn shop heb, ook in deze kleine dorps-bieb staan!
En ook in mijn shop dus, voor mensen die óók geen bieb-pasje hebben…