Terwijl ik zo die uren aan het wachten was, voelde ik me eigenlijk wel blij en rustig. Ik had tijd voor een kopje koffie in de tuin, borduurde wat, en beleefde een bijzondere ochtend met volop gedachten en gebeden. Ik las wat in m’n dagboekje, dacht telkens aan wat er ver weg in het ziekenhuis met mijn man gebeurde en voelde me zeer met hem verbonden. Op het tuintafeltje stond de Acapanthus, die ook wel Afrikaanse lelie of ‘liefdesbloem’ wordt genoemd. Die had ik een tijdje terug voor hem gekocht. Aan de muur hing mijn houten hart, wat ik eens maakte van een ander tuintafeltje. Inmiddels is dat hart (ik maakte het nog vóór de huidige houten harten-mode) aan een revisie toe, want één plankje heeft door de regen van vorige week losgelaten. Symboliek ligt voor de hand, dus na mijn kopje koffie pakte ik maar even mijn fototoestel. Ik vond het mooi om te bedenken dat ik niet alleen sta in mijn liefde voor mijn man, maar dat er op dat moment een hele medische staf zich vakkundig en liefdevol over hem buigt. En dat er ook anderen met hem meeleven. Op zulke bijzondere momenten (waarop we ogenschijnlijk rustig met een borduurwerkje en een kopje koffie buiten ziten, maar waarin er toch ook heus wel wat spanning is) worden we door liefde gedrágen. Als mensen mij nu vragen hoe ik die uren heb beleefd, dan zeg ik: Heel goed!
2 gedachten over “Hart vol liefde”
Fijn Dat je je goed voelde en rustig.
Dat was Gods dichte nabijheid die je de kracht gaf om zo metje man en artsen mee te leven.
Een goede dag veel sterkte voor jullie beide en natuurlijk ook voor de kinderen.
Groetje s Niesje
Gelukkig goede berichten.
Hopelijk gaat het herstel ook voorspoedig.
Groetjes Mien B.