Hartje

‘I love’ het landschap waar ik vroeger woonde. Gister gingen we daar nog eens wandelen. Vlakbij de IJssel ligt het kleinste stadje van Nederland en daar bloeien nu de zeldzame Bosgeelsterren. We hebben ze gezien, ook al zijn ze alweer bijna uitgebloeid. Ik dacht weer terug aan een fietstochtje vroeger, hoe ik een keer met mijn vader hier ging kijken, op de heuvel van de kasteel-ruïne.  Hij heeft die liefde voor vroege voorjaarsbloemen op me overgedragen.

We wilden ook weer eens het graf bezoeken van onze ouders. ‘I love’ betekent zòveel: terugdenken aan vroeger, dankbaar zijn voor zò veel goeds wat we meekregen, herinneringen ophalen.
Je moet alleen een beetje oppassen met her-interpretatie van vroegere gebeurtenissen, want dat kan ook zomaar gebeuren. En met je eigen invulling van gedachten. Mijn moeder zou het maar niks hebben gevonden, zo’n vilten hartje wat even op haar graf ligt. Ze hield alleen van ècht mooie dingen, en zulke frutsels wou ze niet. Ach, het was maar even een momentje, daar op die begraafplaats. Een ‘I love-momentje’ wat me toch goed deed. Om daar weer even te zijn. In die omgeving. En op die plek.
Bloemen en steen. Allebei op een mooie voorjaarsdag.

2 gedachten over “Hartje”

  1. Het zijn dierbare mooie momenten. En de foto’s zijn heel mooi. Ik moest zelf ineens weer terugdenken toen ik als klein meisje allerlei plantjes ging verzamelen. Ik plukte ze en thuis werd de naam opgezocht. Mijn moeder kon me ook vaak vertellen wat het was. Blaadjes werden gedroogd en zaadjes werden bewaard in kleine zakjes. Heel stiekem zou ik dat nog wel weer eens willen doen. Mooie gedachtes maken de dag weer goed 🙂

    1. Hallo Petra,
      Fijn dat jij ook mooie herinneringen hebt! Het lijkt me fantastisch dat wanneer je thuiskwam met die plantjes dat je dan zo serieus genomen werd met je vondsten en dat er zulke aandacht aan werd besteed en dat de namen werden opgezocht.
      Vorige week kon ik een kleine wandeling maken met m’n nichtjes en gingen we ook samen plantjes zoeken. Ik leerde hen wat namen en vond het zò leuk om te merken dat ze er ook echt interesse in hadden. Na de wandeling kwamen we weer bij hun in de tuin en maakte ik er een spelletje van: “Loop nu naar de narcissen”, “Loop nu naar de hyacint”, en dat was een goede manier om alles nog eens te repeteren. Als afsluiting de moeilijkste: “Loop nu naar de helleborus” en dan dat blije gezicht van dat meiske dat ze het nog wist!
      Deze meisjes waren nog echt heel klein, maar als ze iets groter zijn dan lijkt me de manier van jouw moeder van vroeger echt superleuk: om dan samen de naam op te gaan zoeken in één of ander boek of internet-pagina.

Laat een antwoord achter aan Margriet Hof Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.