Heidelandschap

Het duurde vrij lang voordat de heide dit jaar nog een beetje paars werd, maar langs de snelweg zag ik hem volop bloeien en toen gingen we  afgelopen weekend nog eens checken. Het had veel geregend dus alles was nat. Maar een stukje wandelen kan altijd. We begonnen gewoon met regen en we eindigden met regen en tussendoor was het even droog voor een rondje-hei. Altijd mooi!

Elke ochtend als ik wakker wordt, zie ik de hei. Niet omdat ik daar woon, maar omdat ik een schilderijtje van een heidelandschap heb opgehangen op de slaapkamer. Dan zie ik toch even de hei. Vroeger (toen ik nog wat jonger en vuriger was) vroeg ik wel eens “of-het-misschien-wat-zachter-kon.” Als je dat aan onwillige herrie-makers vraagt, dan krijg je steevast te horen “dat-je-maar-in-een-hutje-op-de-hei-moet-gaan-wonen”. Soms zei ik dan nog wel eens terug dat je daar helemaal geen vergunning voor kan krijgen, maar dat heeft allemaal geen zin. Hutje op de hei: daar kun je alleen maar van dromen. En als je dat al te lang doet, dan realiseer je dat je het eigenlijk toch niet zou willen. Maar de hei is wel mooi om even over te wandelen, en ernaar te kijken als ze paars bloeit. Dus dat deden we elk jaar.

Nu heb ik een bijzonder schilderijtje van een heidelandschap. Dat wil ik in m’n shop plaatsen, maar er loopt een (symbolische?) barst doorheen. Ik heb het zelf gedaan helaas. Het stond op de grond achter iets anders en het kwam even in de knel. Barst! Dan moet het glas er maar af. En dat is eigenlijk ook een veel beter idee, want sommige borduurwerken komen veel beter tot z’n recht zònder glas. En dat geldt zeker ook voor dìt exemplaar. Een bijzonder mooi heidelandschapje!