Hello op Schiphol

De afgelopen dagen waren we steeds aan het appen met onze zoon. Met onze mobiele telefoons elkaar berichten sturen. We hoorden hoe de terugreis vanuit een ver land in Afrika verliep, in meerdere etappes. Telkens kwam hij een beetje dichter bij de westerse wereld waar hij na twee maanden in de armoede ook wel erg naar verlangde. Het was genoeg geweest, al die lange weken, maar aan het eind was er toch nog wel wat consternatie. Midden in de nacht, op een chaotisch vliegveld, waar alles zo anders gaat en waar je als westerling ook wel in lastige situaties terecht kan komen. Maar hij was erdoor gekomen, door die ingewikkelde douane en kon uiteindelijk wegvliegen. En bij de laatste tussenstop, in München, vroeg hij (alweer via die handige mobiele telefoon) of we hem kwamen ophalen.

Dus reden we ’s avonds laat naar Schiphol. “Waar heb je trek in?” had ik nog gevraagd voordat we in de auto stapten. En hij wilde wel kaas. In de gauwigheid had ik ook nog het geborduurde vliegtuigje meegenomen (bij de kaas), wat ik tot m’n eigen verbazing zomaar kon vinden, want soms ben ik wel eens wat kwijt. De laatste vlucht naar Schiphol duurde ongeveer net zo lang als de autorit, maar gelukkig waren wij er twintig minuten eerder, want het is juist zo leuk om daar eens (midden in de nacht) een kwartier of een half uur te staan wachten. Er was nu geen drukte, en er werden ook geen interviews afgenomen voor het populaire programma Hello – Goodbye. Maar het was wèl de plek die bekend is van dat interessante tv-programma. Als je het programma wel eens gezien hebt, dan ken je de verbazing over de vele (soms ongelooflijke) verhalen die schuil gaan achter die wachtende mensen. Dus daar stonden wij nu ook, midden in de nacht. Uitkijken tot de deuren opengaan.

Ik had nog even tijd voor wat foto’s. Van het kussende koppel op de deuren bij “Arrivals”. Van het geborduurde vliegtuigje wat ik lang geleden maakte toen onze zoon nog een klein jochie was. En wat nu symbool staat voor de vele keren dat hij wegvloog. En weer terugkwam, dat gelukkig ook. Na déze reis, méér dan al die andere, kon hij uit de grond van z’n hart zeggen: “I love coming back!” Flying-away kan heel leuk zijn, maar terugkomen in een land waar genoeg te eten is en waar je niet afgeperst wordt: wat een opluchting!

De deuren gingen open! Daar was hij! Mooie herinneringen aan een warme omhelzing. Hello! So glad to see you!