Herdenking

In het Prinsenpark in Apeldoorn staat een monument ter herdenking van de ruim 1200 joodse mensen die vanuit de inrichting Het Apeldoornsche Bosch werden weggevoerd. Afgelopen maandag was hier een kranslegging. Vandaag was ik hier in de buurt en ging ik ook even kijken. Al die namen. Van al die mensen! De namen staan op een bord. Het bord is omringd door rozen.

Het monument staat in deze wijk omdat juist in deze wijk veel joodse mensen woonden. Ook zij zijn weggevoerd.
Er zijn ook mensen die de oorlog wèl hebben kunnen overleven. Zij konden later naar Israël gaan. Vandaag luistert de koning naar hun verhalen. Hij is bij hen op bezoek. Staatssecretaris Blokhuis, die enkele dagen geleden deze herdenking in Apeldoorn bijwoonde, is meegereisd.

Ik plaats dit blogje om deze oudere mensen, die zoveel hebben meegemaakt in hun leven, te groeten. Ik weet van enkelen dat zij mijn blog lezen. Ik groet jullie hartelijk. Mijn blogje is bedoeld om hen te laten blijken: hier in Nederland wordt er aan jullie gedacht!
Er is aandacht voor herdenkingen, namen worden voorgelezen, doden worden herdacht.
De tekst op het monument luidt: “Nooit heb ik wat ons werd ontnomen zo bitter liefgehad.”