Dit oude kussen van misschien wel tachtig jaar oud lag de afgelopen tijd in onze kamer, net als het herfstquiltje. Nu weer alles opbergen om ruimte te maken voor winter-versieringen. Terwijl ik met het kussen in de hand sta, mijmer ik er nog even over. Had m’n tante het nou gemaakt of m’n grootmoeder? Een paar weken geleden hadden we de oude fotoalbums tevoorschijn gehaald en al kijkend kwam ik erachter dat mijn familie heel vroeger al interieurfoto’s maakte, dus zonder mensen erop. Speciaal om de mooie sfeer in de kamer vast te leggen, die ze hadden bereikt met hun eikenhouten meubels, zware gordijnen en veel handwerk. Sommige handwerken zijn heel lang bewaard gebleven en worden nog steeds doorgegeven in de familie die er soms weer wat van gebruikt. Altijd leuk, zo’n familie-accent in de kamer.
Als dit kussen niet uit de familie was geweest, had ik het denk ik wel in m’n shop gezet, maar nu vind ik het nog steeds leuk om het af en toe neer te leggen en te combineren met moderner handwerk. Leuk om te zien hoe die krachtige vormen van de bladeren ook vroeger al werden ingezet in een sterk ontwerp.