Hermitage aan de Amstel

Het immense museum De Hermitage (aan de Neva) in Sint Petersburg herbergt drie miljoen kunstwerken. Er is ook een Nederlandse Hermitage (aan de Amstel) en dat haalt kunstsschatten uit Rusland naar Nederland en stelt ze hier ten toon. Gister begon daar een nieuwe tentoonstelling met keizerlijke serviezen.

Van ’t één kwam het ander, en het slot van die keten was dat we gisteravond met ons gezin op een bankje langs de Amstel zaten, midden in het centrum van Amsterdam, en genoten van het vallen van de avond over de boeiende stad. Die keten starttte dit voorjaar met de dochter, die voor haar werk naar een conferentie in Helsinki ging. “Dan ben ik vlak bij Sint Petersburg, dan ga ik daar na afloop met de trein nog even naar toe” zei ze. (Ik schreef gister toch al: ze is het Nijntje-stadium nu ontgroeid). Haar broer en vader zeiden: “Dan gaan wij ook, en ontmoeten je daar, gaan we samen naar kunst kijken.” En ik zei: “Dat is goed, ik blijf thuis, maar als jullie dan tòch zo’n Hermitage-kaart kopen, dan wil ik in september met jullie naar de opening van de nieuwe tentoonstelling.” Dat werd mij toegezegd, en zo waren we daar gisteren. Hebben jullie zin in nog wat meer achtergrond-informatie over de (prachtige) wereld van de Hermitage? Wie weet heb je er nog wat aan.

De Amsterdamse Hermitage bestaat nu 5 jaar (ze vierden gister hun eerste lustrum). Ze hebben een prachtig gebouw langs de Amstel en daar worden elk jaar twee grote tentoonstellingen gehouden. Het gebouw bestaat uit twee vleugels die om en om voor een tentoonstelling worden gebruikt en op de wisseldag bof je: dan kun je in allebei terecht. Tenmiste als je een Hermitage-kaart hebt, en die hadden wij. Want met zo’n jaarkaart kun je in allebei de wereldsteden terecht! Als je dat weet, en je bent van plan om naar de grote “Hermitage” in Sint Petersburg te gaan, dan spaar je met zo’n kaart lange rijen voor de kassa uit, want dan mag je door een speciale ingang naar binnen. En als je naar Sint Petersburg gaat, dan moet je sowiso meerdere keren naar het immense museum daar gaan want er is zóveel pracht en praal te zien dat je dat niet in één dag kunt behappen. Dus dan is zo’n toegangskaart reuze handig.

Terug naar de Amsterdamse Hermitage. Een aktieve museum-staf doet er alles aan om elk jaar twee prachtige tentoonstellingen in te richten. Daar is ook vaak wel wat bij wat voor handwerksters interessant is. Gisteren werd de “Expeditie Zijderoute” afgesloten. Opgravingen van muurschilderingen, beelden en vooral: goed bewaarde zijde waren te zien. Zijde van bijna 2000 jaar oud: zeer indrukwekkend. Maar die tentoonstelling is nu afgelopen, dus daar hoef ik niet meer over te schrijven. We gingen door naar de andere kant, na eerst een mooie lezing te hebben gehoord over wat we daar te zien zouden krijgen. “Dining with the Tsars” heet de nieuwe expositie en die is erg mooi! De diners en feesten aan het keizerlijke hof waren vroeger de meest uitbundige en spectaculaire van Europa. Alles werd in het werk gesteld om de overweldigende rijkdom en macht van de Romanovs te laten schitteren en de bezoekers met grandeur te betoveren. Een selectie van de Russische 18e en 19e eeuwse serviezen is nu in Amsterdam-langs-de-Amstel te zien. Maar de naam ‘Neva’ kom je daar ook regelmatig tegen (dat is de naam van de grote rivier waar het Russische winterpaleis aan is gebouwd) en de opzet van de tentoonstelling lukt aardig: Je waant je als bezoeker toch een beetje als gast van tsarina Catharina de Grote of tsaar Nicolaas II. Het verleden kwam tot leven, en wij mochten gister even in dat luxe wereldje vertoeven.

Met dit blogje heb ik ook voldaan aan een verzoek van de museum-directeur tijdens de lezing gister: zorgen jullie voor nog wat meer ‘Vrienden’? Met de bijdragen van de vriendenkaarten maken zij unieke tentoonstellingen en voor de pas-houders heeft het vele voordelen. Zoals wij gisteren mochten merken.