Het bos in

Het bos in! Dat deden we gister met een deel van onze familie. Er was een nicht bij die met haar gezin in het buitenland woont, en nu voor twee maanden even in Nederland is. En er waren een paar zussen en  broers. En er was een klein meisje, dat we nog maar één keer vorig jaar als baby hadden gezien en nu ineens kon lopen. Terwijl we in de kring zaten wilden we natuurlijk allemaal dat kleine meisje even aanhalen, en die amuseerde zich prima, lopend op die schattige dribbelbeentjes van de één naar de ander. We waren uitgenodigd door een neef, die we ook niet zo vaak zien, maar nu getrouwd is en zo waren we te gast in zijn leuke flatje waar we ook nog nooit geweest waren. Tjonge, een heleboel mensen! Tussen al het lekkers wat we te eten kregen, gingen we ook even het bos in, waar we  vanuit hun flat op uitkeken. En daar liepen we dan, om beurten naast de één en dan weer naast de ander. “Heb je zin om deze week een keer bij mij te komen?” vroeg de nicht, die net zo van handwerken houdt als ik. “Ik wil wel graag, zei ik, maar ik heb eerst nog even een ander plannetje voor de komende week.”

Na de wandeling werd opnieuw lekker eten voor ons klaargemaakt en onderwijl konden wij socializen. Ik liep wat rond in het flatje en zag een etuitje met een bekend patroon. Hé, dat had mijn zus gemaakt! Ik had haar het materiaal en het patroon geleverd en nu maakte ze voor al haar kinderen etuitjes, als persoonlijke attentie. Die kinderen van haar wonen ver weg en zodra er iets gereed is, is er meestal wel een vliegtuig waar het mee mee moet, en dan is er geen tijd meer om nog een foto te maken. Dus ik had nog nooit zo’n etuitje gezien nadat het af was gekomen. Maar nu zag ik er één liggen en legde het gelijk even tussen de bloemen die ik eerder op de middag aan de gastvrouw had gegeven.
Het was klein en vol in de gezellige kamer en mijn zus had haar tas maar even op het balkon gezet. Daar liep ik ook even rond, en zag dat ze haar nieuwe project ook mee had genomen. Dat wou ik ook wel even fotograferen: zeldzame kans om een etuitje-in-wording en ééntje die al klaar is bij elkaar te zien. En om even aan jullie te laten zien.

Ik heb nog best veel van dit materiaal en destijds was ik van plan om daar pakketjes van te maken. Ook om op mijn shop te zetten. Ik vind dit fijne stramien heel prettig om met borduurwol op te werken, en daar wilde ik anderen ook enthousiast voor maken. Maar eerst had ik wat voorbeelden nodig om te laten zien. Maar ja, met een zus die telkens de etuitjes alweer weggeeft, zonder dat ik er een foto van heb gemaakt, schiet het natuurlijk niet op. Maar ik heb zelf ook nog wel wat voorbeelden, en die wil ik t.z.t. graag met jullie delen! Eerst even een ander plannetje uitwerken….