Het crazy-patchwork kleedje van m’n zus

Mijn zus ging in het dorp van onze ouders wonen, toen m’n moeder wat meer hulp nodig had. Ze streek neer in een doorzonwoning, verfde een muur eerst rood en later blauw en maakte het gezellig met spulletjes die ze overal vandaan haalde. Liefst oude spulletjes die ze kreeg of waar lange herinneringen aan zitten, zoals dat houtsnijwerkje uit Zwitserland. En die vergeelde cactusprent die vele jaren op een zonnig plekje had gehangen. Als zij ergens wat in zag, dan hing het een tijdje in haar huis en het was altijd leuk om bij haar te komen en te zien wat ze nu weer had veranderd.

Ik vond het ook leuk om bij haar op bezoek te komen als ik even in het dorp wilde of moest zijn. Ik liet daar vorige maand een ooglidcorrectie uitvoeren en toen de hechtingen eruit moesten ging ik naar m’n zus. Ik had haar iets eerder mijn rabarber gegeven en daar had ze Rhubarb pie van gemaakt en een stukje voor mij bewaard. Ze maakt overal wat van. De koffie werd snel ingeschonken toen ik kwam. De pleisters waren er nèt af, ze keek me even aan, “ik zie weinig verschil” zei ze, en daar kon ik het dan mee doen. Zussen kunnen soms nogal rechtstreeks zijn, nietwaar? Gelukkig vòelde ik wel verschil, en ik maakte m’n eerste foto sinds m’n operatietje. Van haar crazy-patchwork-kleedje waar ik altijd zoveel bewondering voor had. M’n zus heeft lange tijd aan het andere eind van de wereld gewoond en leerde daar om van restjes altijd weer wat te maken. Niks gaat verloren.

Toen de koffie op was, keek ze nog eens beter naar de ogen van haar zusje. “Ik zou er toch even wat Aloë Vera opdoen, zei ze. Ze sneed een stengel af en ik kreeg ook een stekje mee. Altijd zorgzaam, m’n zus. Ze deed voor hoe het moest: de gelei van het snijvlak kun je zò ergens op smeren. Een afgesneden stengel kan meerdere keren gebruikt worden.

Vorige maand zegde ze de huur van de doorzonwoning op want ze had besloten: “Nu mama er niet meer is hoeven wij ook niet meer daar te blijven wonen.” Morgen gaat ze verhuizen. Vandaag ga ik nog even naar haar toe. Ik moet nog een keer voor controle van m’n ogen, want ondanks de goede zorgen heb ik er nog wel steeds last van. En dan voor het laatst bij m’n zus op bezoek. Er staan nu overal verhuisdozen in de doorzonwoning en het crazy-kleedje is ingepakt.