Het leven is broos en brocant

In Wallonië bezochten we een oud verlaten klooster. Desolate schoonheid. Kruisen aan de muur als teken van lijden maar ook hoop en overwinning. Elk kruis is een heenwijzing naar de christelijke boodschap van dood en opstanding. Elk kruis of kruisje heeft gediend als gedachtenis en toewijding aan de geestelijke werkelijkheid.

Weer terug thuis: gister bezocht ik de eerste Brocante. Deze werd gehouden in Apeldoorn en is er ook nog vandaag. Wie weet is er iemand die dit leest en er graag nog naar toe wil, daarom meld ik het maar even. De sfeer was blij en vriendelijk. Ik maakte leuke praatjes met een paar standhouders. Iedereen is blij dat het weer kan, en dat alle mooie dingen van vroeger weer gezien, bewonderd en gekocht kunnen worden. Elk oud ‘ding’ – handwerkje, boek, ornamentje etc. – is ook een heenwijzing naar hoe mensen vroeger plezier creëerden door mooie dingen te creëren.

Zondag, dag van re-creatie. Dag van rust, richten op dingen van eeuwige waarde. Veel praatjes en gesprekken – ook gister op die markt – gaan over hoe verwarrend we deze tijd vinden, hoe de wereldproblematiek ons terneer drukt. Gewoontegetrouw laat ik op zondag een kussentje zien, en dit keer ook die kruisen. Het hartje-kussentje kocht ik gister op die fijne Brocante.
Het leven is ook Broos en Brocant.
Maar ook Bloedmooi, ons leven!