Het Utrechts Psalter en boeken over Kalligrafie
De rode deur leidt naar de zaal waar in 1579 de Unie van Utrecht werd ondertekend. Maar daar hoef je natuurlijk niet iedere keer bij stil te staan als je door de kloostergang van het Pandhof dwaalt. Sterker nog: ik dacht er zelfs helemáál niet aan, toen ik daar vorige week was. Pas toen ik weer thuis was en m’n foto’s zag realiseerde ik me dat die bruinrode deur toegang zou geven tot die historische zaal, waar mijn zoon die dag z’n masterdiploma ging ondertekenen. Dat was wat dichterbij mijn beleving. We genoten er van om voorafgaand aan die ceremonie nog even rond te lopen in deze kloostergang, en toen we hier genoeg foto’s hadden gemaakt, gingen we door de gewone deur naar binnen.
Ik had geen grootse dingen meegenomen dit keer. Geen kleedjes in vensterbanken of zo, want daar stond m’n hoofd niet naar. Een paar extra spullen droeg ik in een tas die ik eerder van m’n zoon had gekregen. Hierop is een afbeelding uit het Utrechts Psalter afgedrukt. Iets meer dan een jaar geleden werd het Utrechts Psalter op de UNESCO lijst van documentair erfgoed geplaatst. (als je op deze unesco-link drukt, zie je gelijk nog een keer Casa Confetti). Op deze lijst voor nationaal erfgoed van wereldbetekenis staat o.a. ook het dagboek van Anne Frank.
Waarom is dit Psalter zo bijzonder? Het wordt beschouwd 
als een topstuk van de Karolingische handschriftenproduktie, uit de 9e eeuw. Dit psalmboek bevat de teksten van alle 150 psalmen. Het Utrechts Psalter is het meest kostbare handschrift dat zich in een Nederlandse collectie bevindt, en toch is het relatief onbekend. Dat veranderde een beetje toen dit handschrift vorig jaar werd tentoongesteld in het Catherijneconvent (daar ben ik geweest, en blogde ik hier over, en toen kreeg ik ook die tas).
Wil je nog iets meer weten over het beroemde Psalter uit de negende eeuw, dan is dit youtube-filmje van twee minuten een goede inleiding.
Dat waren wel erg veel links voor een introduktie voor 
een paar boeken die ik wil laten zien. Nu wat korter. Gedurende alle achterliggende eeuwen (maar vooral in de Middeleeuwen) stond de kunst van het Kalligraferen in hoog aanzien. En ook nu nog; ondanks de vooruitgang in computers en digitale vormgeving is eigentijdse kalligrafie aantrekkelijk. Deze boeken zijn opnieuw of nog steeds of voor het eerst bruikbaar om de schone kunst van het schoonschrijven te oefenen. Vorig jaar ontmoette ik iemand die al heel lang ‘handwerken’ en ‘kalligraferen’ laat samengaan en daarbij prachtige resultaten behaalt. Riet Croonen had een expositie van haar mooie kantkloswerk en kalligrafeerwerk in Bennekom. Dus: ook boeken over kalligrafie horen thuis op een handwerkblog. Want kalligrafie ìs handwerk en pàst bij handwerk.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
