Het was feest in Amsterdam

Precies 40 jaar geleden was het feest in Amsterdam en in heel het land. ’s Ochtends om 10 uur ondertekende koningin Juliana in het Paleis op de Dam de akte van abdicatie en was haar dochter en troonopvolgster Beatrix koningin. ’s Middags werd zij in de Nieuwe Kerk in het bijzijn van vertegenwoordigers van Europese vorstenhuizen ingehuldigd als Koningin der Nederlanden. Dit bleef zij totdat de kroon in 2013 overging naar haar zoon Willem Alexander.

Voorafgaand aan deze grote nationale gebeurtenis werden we via de media en via de commercie op velerlei wijze betrokken bij deze troonswisseling. O.a. tijdschrift Margriet publiceerde een patroon waarop feestvierende mensen op de Dam zijn te zien, compleet met vlaggen en ballonnen. Dit geeft een idyllisch maar totaal vertekend beeld van de werkelijkheid. Er was helemaal geen ruimte voor rondedansjes bij de dicht bij elkaar staande massa en de Dam was afgezet voor de plechtigheden dus daar kon je niet staan zwaaien.

Deze weergave van vrolijke mensen klopt ook niet met de werkelijkheid omdat in de loop van de ochtend een ongekende wending plaatsvond in het verloop van de dag. Rellen verstoorden de feestelijkheden. Het kroningsoproer of de kroningsrellen van 30 april 1980 behoren tot de grootste ordeverstoringen of rellen in de Nederlandse geschiedenis in vredestijd.

Desalniettemin is het toch leuk om nog even terug te blikken op dit oude patroon. Ik plaats het in m’n shop. De geschiedenis is vaak anders dan mooie plaatjes weergeven, maar de hedendaagse werkelijkheid is óók anders dan we ooit hadden gedacht. Op televisie zien we nu beelden van een bijna uitgestorven Damplein, waar géén dichtopeengepakte massa toeristen meer loopt. Met een beetje fantasie kun je nu zien dat er ruimte zou zijn voor een paar rondedansjes.

Wie weet wil iemand dit patroon 40 jaar later nog een keer gebruiken om het paleis op de Dam of de Nieuwe Kerk te borduren. Markante gebouwen die het decor zijn geweest van belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis. En mooie gebouwen, waar we ooit in de toekomst nog weer eens hopen binnen te gaan.