Hexagon kussentje

Op de zaterdagse wandeling nam ik alvast een zondags kussentje mee in de rugzak. Aan de slootkant probeerde ik een nieuw picknickkleed uit en dat werd een goede foto. Maar er was nergens een goed plekje om een oud kussentje leuk neer te leggen. Ik probeerde het wel, maar het kwam niet goed uit.

Aan het eind van de wandeling was er een plekje waar we op een grote boomstam konden zitten en een frietje konden eten. Lekker uitrusten na een heel eind lopen.
Het kussentje is oud en er zit een stikker achterop met een Engels adres. Dat kussentje heeft dus al heel wat omzwervingen achter de rug. Nu showt het in zestiger-jaren-stofjes hoe de hexagonnetjes steekje voor steekje aan elkaar werden gezet. Net zoals in de natuur nu blaadje-voor-blaadje het groen en geel zich ontvouwt. Ieder jaar een belevenis om om te aanschouwen.

O ja, hexagonnen doen ons denken aan hoe een honingraat is opgebouwd, namelijk met zeshoekige hokjes. En dat doet me weer denken aan de nationale bijentelling, die dit weekend voor de 4e keer wordt gehouden. Het gaat slecht met de bijen en natuurorganisaties willen graag weten hoe slecht. Daarom wordt iedereen gevraagd om dit weekend een half uur lang door de eigen tuin te lopen en de bijen te tellen die je ziet. En na dat half uur door te geven op de speciale website van Nederland zoemt. Ik ga dat straks even doen!