Terwijl ik dit schrijf is er weer een persconferentie aan de gang. Ik heb er vijftig minuten naar geluisterd en toen begon ik me een beetje te vervelen. Worden die journalisten er soms op geselecteerd om helemaal geen kritische vragen meer te stellen? Ze zitten daar als brave jongens en meisjes en ik hoor ze alleen maar een beetje toelichting vragen, terwijl de premier de tijd opvult met eindeloze herhalingen.
Tijdens dit ergernis-uurtje viel mijn oog op een vrolijke kaart die vandaag bij de post zat. Het was geen aardige kaart om mij op te vrolijken, maar een bufferkaartje wat iemand gebruikte om iets anders te beschermen. Mijn man gaf hem aan mij en ik zei dankjewel.
Tijdens het luisteren naar de toelichting over het afschalen van lock-down-maatregelen probeerde ik te luisteren naar de informatie. Het ging over de Uitbraakfase die geweest is en de Controle-fase waar we nu inzitten. Het ging over het vermeende belang van grootscheeps testen en contact-onderzoek. Er werd gesproken over een Dashbord en een Routekaart en een Waarschuwingssysteem. We kunnen weer Dingen gaan Doen, maar wel in Aangepaste Vorm.
In deze persconferentie kregen kinderen en jongeren veel aandacht en zij werden apart toegesproken. Kinderen zijn de toekomst, ze mogen meedenken. En soms krijgen ze een eigen bloemenkrans, en dan kijkt moeder vertederd toe.
Achterop de kaart staat in vier talen: Holland in Bloementooi, Holland in Flowerdécoration, La Hollande en Parure des Fleurs, Holland in Blumenschmuck.
Terwijl ik dit schrijf, hoor ik de premier zeggen (want de persconferentie is nog steeds gaande): “Als ik zie hoe het allemaal ging de afgelopen periode, dan ben ik daar enorm trots op! Het is een enorme inspanning geweest van duizenden mensen, van de hele bevolking!”
Zo’n opmerking verdient een een bloemenkaartje, nietwaar?
(Ik hoop dat het duidelijk is dat dit ironisch is bedoeld)
Ach, ons Holland toch….
Zou de bloementooi ooit weer terugkomen nu premier en kabinet hun Dashboarden en Routekaarten blijven baseren op oncontroleerbare aannames?
Zouden de moeders van de nabije toekomst ooit nog zo blij naar hun kinderen kunnen kijken?