Het Hollands Classicisme was gedurende de 17e en de 18e eeuw de belangrijkste bouwstijl. Veel overheidsgebouwen, paleizen, kerken en landhuizen werden in de gouden eeuw gebouwd in deze plechtige stijl, die gekenmerkt wordt door o.a. symmetrie en harmonie. In Zeist bracht ik een buiten-bezoek aan slot Zeist, wat inhield dat ik op het deftige terras neerstreek voor koffie en daarna een wandeling maakte door het park.
Halverwege de 18e eeuw werd het slot verkocht aan een vooraanstaand lid van de Evangelische Broedergemeente. Zij zijn ook bekend onder de naam Hernhutters. Er werd nog veel meer bijgebouwd, waarbij de imposante zichtlijnen bijdroegen aan de zo kenmerkende stijl van deze gebouwen. Aan weerszijden van de laan die naar het slot leidde, kwamen grote gebouwen-rijen om een open ruimte. Hieronder zie je een gedeelte van het grote Broederplein en de foto daaronder toont een gedeelte van het imposante Zusterplein.
Ik dwaalde hier wat rond en las ieder bordje wat ik tegenkwam (iets wat altijd erg leuk is om te doen als je alleen bent), en besloot de foto van dit informatie-bordje voor m’n blog te maken. Vanwege de afbeelding van een vrouw in Noord-Hollandse dracht die in een Hernhutter winkel een sieraad wil kopen. Af en toe bespreek ik wat boeken over streekdracht op mijn blog en die steken vaak vooral in op de handwerk- en textiel- en mode-aspecten van die dracht. Maar op deze plek vond ik het ook leuk (en vooral makkelijk) om me een voorstelling te maken van hoe de rijkere streekdracht-dragers naar bepaalde plaatsen gingen om hun dracht nog verder te verfraaien met goud of zilver.
En ook om me te realiseren hoezeer die dracht van toen ook pàste bij de bouwstijl van toen.
Wil je reageren?